“น่าสงสารเหมือนกันนะ” เชนเอ่ยออกมาหลังจากที่พราวฟ้าเดินออกไป
“ใช่ เพราะเรื่องเลวๆ ของฉันในอดีตนี่แหล่ะ มันก็เลยวุ่นวายมาถึงปัจจุบันนี้ไง ฉันทำกับเขาไว้มาก ถ้าฉันไม่ไปยุ่งกับเขาแต่แรก ทุกอย่างมันอาจจะไม่เป็นแบบนี้ ฉันก็เลยไถ่โทษเขาโดยการไม่เอาเรื่อง แล้วก็ให้เขายังมีที่ยืนอยู่ในสังคมนี่ไง”ภูมินทร์เอ่ยออกมาตามจริง
“รู้ตัวก็ดีแล้วล่ะ ต่อไปนี้ก็เลิกแล้วต่อกันเถอะนะ” เชนตบที่ไหล่ของเพื่อน ก่อนที่เขาจะหันมามองหน้าเพื่อนสนิท ส่วนภูมินทร์ก็เห็นด้วยในสิ่งที่เพื่อนบอก เรื่องมันเลยเถิดมาไกลมากแล้ว เขาควรจะเลิกแล้วต่อกันนั่นแหล่ะ เขาไม่ควรจะไปต่อความยาวสาวความยืดอะไรอีกแล้ว
“ขอบคุณมากนะเพื่อน ขอโทษที่ทำให้วันนี้แกสนุกได้ไม่เต็มที่ เรากลับบ้านกันเถอะ ถึงเวลาที่ฉันจะต้องเล่าเรื่องนี้ให้มุกฟังแล้วล่ะ” ภูมินทร์ไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ม่านมุกฟัง เพราะว่าไม่อยากให้เธอไม่สบายใจ แต่พอเขาเคลียร์ได้เท่านั้นแหล
