“ เอ๊ อะไรกันล่ะนัท จะไม่ให้คิมมันพักก่อนทำงานเลยหรือไง งานเสิร์ฟมันไม่ใช่เบา ๆ นะ มันต้องเดินทั้งคืน ” ป้าโหน่งดุนัทที่เซ้าซี้คิมหันต์ เพราะตามที่นางรับรู้มาตลอด ก็คือ คิมหันต์ทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟที่บาร์แห่งหนึ่ง
นัทจ้องหน้าคิมอยู่ครู่หนึ่ง
“ แน่ใจเหรอว่าจะไปพัก ”
“ แกเป็นไรของแกเนี่ยนัท ”
“ ฉันอยากออกไปดื่ม ”
“ อะไรนะ ! ”
“ นัทไปข้างนอกแป๊บนะแม่ ” ว่าแล้วก็หยิบกุญแจรถเดินออกจากบ้านไปท่ามกลางความงุนงงของผู้เป็นแม่
“ อะไรของมันวะ ไปดื่มอะไร พูดอย่างกับมีเงินมีทองให้ไปนั่งผลาญเล่นนักหนา ไม่คิดซะบ้างว่ามันแลกมากับความเหนื่อยของคิมทั้งนั้น เฮ้อ ! ”
“ ไม่เป็นไรหรอกครับป้า เดี๋ยวผมรีบขับรถตามมันไปก่อน มันอาจมีเรื่องไม่สบายใจ ป้าอยู่คนเดียวได้นะครับ ”
“ เออ ไปเหอะ กินอิ่มแล้ว ยาก็กินแล้ว ป้าดูละครทีวีสักพักก็คงหลับ ”
“ ครับป้า ”
“ ขอบใจมากนะคิม ”
เสียงป้าโหน่งตะโกนไล่หลัง ค
