“ ไป ! ” ท่านหันไปก่อนจะถลึงตาใส่ผู้เป็นสามี ที่คราวนี้ไม่ตายก็เห็นจะเลี้ยงไม่โต
พวกนั้นออกไปจากบ้านจนหมด จนเหลือเพียงสามคนเท่านั้น
“ กลับไปได้แล้วนัท ” คิมหันต์เอ่ยปากไล่ นัทยืนน้ำตานองหน้า
“ คิม เราขอโทษ ”
“ แกกล้าทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง บอกให้ท่านมาฆ่าขวัญ แกเห็นชีวิตคนเป็นอะไรวะ ”
“ ก็เรา.. เราโมโหนี่ที่แกรักมัน ”
“ เราก็ยังรักแก แต่เป็นรักคนละแบบ รักแบบเพื่อน รักแบบพี่น้อง ถ้าแกไม่รับมันไว้ก็ไม่เป็นไร แต่ยังไง ๆ พรุ่งนี้เราก็จะจัดการเบิกเงินมาให้ ”
“ แกจะไปไหน จะไปจากเรากับแม่เหรอ ”
“ เราจะไปมีชีวิตของเราบ้าง เราเหนื่อยพอแล้ว แต่ไม่ต้องห่วง เรายกรถให้แล้วจะเบิกเงินมาให้พอค่าโรงพยาบาลของป้าโหน่ง ค่าเรียนของแก น่าจะอยู่ได้จนกว่าจะเรียนจบ จากนั้นแกก็คงจะมีงานมีการทำแล้ว ”
“ แต่เราไม่อยากให้แกไปไหน ชีวิตแก.. ” นัทพูดแค่นั้นก็หุบปากฉับคล้ายนึกได้
“ แกกำลังจะพูดว่าชีวิตเราเป็นขอ
