สองเดือนถัดมา
ธามแทบจะไม่ได้กลับไปทำงานที่บริษัทเลย เพราะต้องคอยช่วยเหมียวดูแลลูกๆ ถึงจะมีพี่เลี้ยง มีแม่บ้าน แต่เขาก็ไม่ได้ไว้ใจให้ใครดูแลมากนัก และเหมียวเองก็ยังไม่หายดี เธอยังทำอะไรไม่ได้มาก
ทุกอย่างเลยตกไปอยู่ที่เขาคนเดียว การเลี้ยงลูกน้อยแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย และบวกกความเหนื่อยไปอีกคูณสาม
งานไม่ได้ทำวันๆ ยุ่งอยู่กับลูกแฝดสามของตัวเอง
“อึกแง้ แง้ แง้” เสียงแฝดคนกลางร้องออกมาลั่นบ้าน จากนั้นแฝดอีกสองคนก็พากันร้องออกมาตามๆ กัน
มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะให้แฝดทั้งสามคนนอนหลับพร้อมกัน เพราะถ้าคนใดคนหนึ่งร้องขึ้นมาคนที่เหลือก็จะร้องตามทันที ทำเอาคนเป็นพ่อถึงกับหัวหมุนเลยทีเดียว ไม่รู้ว่าจะโอ๋คนไหนก่อน
“แอ้ แอ้ แอ้”
“ง้าก ง้าก ง้าก”
“โอ๋ๆ ใจเย็นๆ กันก่อนนะลูก พ่อไม่รู้จะโอ๋คนไหนแล้วเนี่ย”
“มีอะไรหรือเปล่าธาม ทำไมสามแฝดถึงพากันร้องดังแบบนี้ล่ะ” เหมียวที่นอนอยู่ไฟอยู่ด้านน
