หลังจากนั้นเธอก็ไม่เคยโทรกลับไปหาธามอีกเลย เธอเอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องไม่ออกไปกินอะไรไม่พูดคุยกับใครเลย ทั้งแม่และน้องชายเป็นห่วงเธอมากและก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร
"พี่สาวของเราเป็นยังไงบ้างหม่า" ลูกหยีเดินเข้ามาในบ้านด้วยความร้อนใจ หลังจากที่รู้ว่าเหมียวเป็นอะไรก็ไม่รู้ไม่ยอมกินข้าวกินปลาไม่ยอมออกมาจากห้อง
"ยังไม่ยอมออกมาจากห้องเลยครับ ไปเคาะประตูเรียกก็ไม่ตอบไม่รู้ว่าเป็นอะไร" หม่าตอบ
"เดี๋ยวพี่ไปดูเอง เราไปดูแม่เถอะ"
"ครับพี่หยี"
ลูกหยีเดินขึ้นไปด้านบนก่อนจะเคาะประตูห้องของเหมียว แต่ในห้องก็ยังคงเงียบกริบไม่มีเสียงตอบรับอะไรเลย
"ฉันเองนะเหมียว มีเรื่องอะไรออกมาคุยกันได้มั้ย แม่กับน้องชายของแกเป็นห่วงแกมากนะที่เห็นแกเป็นแบบนี้"
"ฉันขออยู่คนเดียวได้มั้ยหยี ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมจะออกไปหาใคร" เธอตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ลูกหยีที่ได้ยินแบบนั้นก็คิดว่าเหมียวต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ เธอถ
