หลายวันผ่านไป
"ฉันซื้อขนมมาฝาก ร้านที่เธอชอบกินประจำไง" ธามเดินเข้ามาในบ้านของเหมียวอย่างเงียบๆ ซึ่งเขาเห็นเธอกำลังนั่งเขียนอะไรอยู่คนเดียวตรงม้าหินอ่อนข้างบ้าน
"ขอบใจ แต่เอาวางไว้ตรงนั้นแหละ ฉันไม่ว่างกิน" เธอตอบแต่ตายังคงจดจ่ออยู่กับหนังสือตรงหน้า
"เธอทำอะไรอยู่เหรอ ดูหน้าตาเครียดเชียว"
"เรื่องของฉันน่า"
"อ่อ..."
"แล้วไม่ไปทำงานหรือไง ถึงได้มาวุ่นวายอยู่กับฉันที่นี่ได้"
"ไม่อะ วันนี้พักผ่อนก็เลยมาหาเธอที่บ้าน"
"....." ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะมีวันพักผ่อนเหมือนคนอื่นด้วย เพราะเห็นแต่ทำงานทุกวันเวลาว่างกินข้าวก็แทบจะไม่มี
"ตอนเย็นเธอไปทำงานที่ผับอีกหรอ"
"อือ.."
"แล้วทำไมถึงไม่ไปนอนพักผ่อนล่ะ เดี๋ยวก็ไปทำงานไม่ไหวหรอก"
"ฉันชินแล้วแค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอก"
เธอชินกับการทำงานหนักและพักผ่อนน้อยแล้ว อาจจะเป็นเพราะร่างกายของเธอมันเริ่มปรับตัว
"กินขนมมั้ย เดี๋ยวฉันเอาใส่ถ้วยให้
