แม่ฝากหนูไว้กับพ่อเลี้ยง

แม่ฝากหนูไว้กับพ่อเลี้ยง ตอน สัมผัสรักที่ไม่รู้ตัว สาวน้อยกำลังนั่งทำการบ้านอยู่บนโต๊ะหน้าทีวี เธอใส่ชุดอยู่บ้านแบบเสื้อยืดขาวกางเกงผ้าขาสั้นสีชมพู วันนี้ก็จวนจะครบสามเดือนแล้วที่แม่จากเธอไปอยู่ต่างประเทศ และก็เป็นวันที่เธออยู่กับพ่อเลี้ยงแบบต่อสองได้สามเดือนเช่นกัน ใบหน้าเล็กเรียวเอียงไปมาบนหน้าสมุด มือน้อยๆจับปากกาขีดเขียนภาษาอังกฤษลงไป ฮือ! ฮื้อ! ฮืมมม! เสียงแจ๋วๆร้องฮัมเพลงอย่างมีความสุข "เขาจะชนะไหมน๊ะ หยึยคิดแล้วไม่อยากจะดูเลย" สาวน้อยบ่นพึมพำ ลายมือเริ่มเขียนประโยคผิดๆถูกๆ บ่งบอกได้เลยว่าจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ณ.สนามชกมวยที่มีกรงล้อมรอบแบบต่อสู้MMA เปรี้ยงง! ๆ ๆ ภูผากำลังโดนคู่ต่อสู้ไล่บี้ตะบันหมัดใส่หน้า เลือดไหลปริ่มออกมาที่มุมปาก เขาถอยหนีและเอาแต่ตั้งการ์ดกับโยกหัวหลบไม่ยอมสวนหมัด "เฮ้ยสู้สิวะไอ้ภูผา" เสียงโค้ชยืนเกาะลูกกรงร้องสั่ง "อย่ามายุ่ง นี่แผนใหม่" หนุ่มใหญ่วัยสามสิบหันมาตอบ เปรี๊ยงง! คราวนี้หมัดของหนุ่มตัวดำทมิฬชกปั่งเข้าเต็มหน้า เลือดพุ่งออกมาทางจมูกของภูผาปรี๊ดเต็มพื้นสนาม ฮ่า! ๆ ๆ คู่ต่อสู้หัวเราะแล้ววิ่งเข้ารัวหมัด วืด! ๆ ๆ ภูผาโยกหน้าหลบและถอยหนีอีกแล้ว ทว่าสายตาของหนุ่มหล่อกล้ามโตช่างไวดั่งชมกรด เขาหลบคู่ต่อสู้ได้แทบจะท่วงท่าทั้งต่อยทั้งเตะ จวนเจียนเวลาใกล้จะหมดยกสุดท้าย หมัดขวาของภูผาก็ถูกปล่อยออกมา เปรี๊ยงงง! หน้าดำๆของคู่ต่อสู้สะบัดตามหมัด เขาสลืมสลือด้วยความเมาหมัด ภูผาหมุนตัวลอยฟาดเท้าเตะก้านคอต่อทันที โครมมม! ร่างสูงใหญ่ล้มลงไปกองนอนแน่นิ่งสนิทแนบเวที เฮ! ๆ ๆ ๆ เสียงคนดูหลายร้อยโห่ร้องดีใจ ชื่อภูผาถูกตะโกนก้องดังไปทั่ว หนุ่มหล่อกล้ามโตถูกกรรมการจับยกมือ เขาเลือดกำเดาไหล ปากแตก ใบหน้าหล่อๆดูไม่จืดเลย ภูผากลับมาบ้านทาวน์เฮ้าส์สองชั้นก็ตอนค่ำมืดำพอดี เขาเจอร่างน้อยๆกำลังนอนตะแคงตัวอยู่บนโซฟายาว ทีวีตรงหน้ายังเปิดอยู่แต่สาวน้อยหลับไปเสียแล้ว เธอนอนตะแคงงอหนุนมือของตัวเองดูน่ารักมาก "ลลินจ๋า" ภูผาย่องเข้ามานั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าสาวน้อย เขาเอาหลังมือลูบแก้มขาวๆของเธอเมื่อเธอไม่ยอมตื่น ภูผาจ้องมองใบหน้าเล็กๆที่เรียวสวยอย่างกับโดนสะกด เขาเห็นปากนิดๆสีชมพูจมูกหน่อยๆที่โด่งเชิ่ดขึ้น คิ้วโก่งดกดำ ขนตายาวงามงอน มือไม้ของหนุ่มกล้ามโตกำลังสั่นเทาอย่างไม่รู้ตัว ริมฝีปากเรียวเล็กช่างน่าจูบน่าลิ้มลอง ภูผาก้มหน้าหล่อๆที่ช้ำหมัดยับเยินลงมาช้าๆ "กลับมาแล้วเหรอคะ" ลลินตื่นเพราะมือใหญ่ๆบนแก้มของเธอที่สั่นพั่บๆ เธอยื่นมือขึ้นมาลูบหน้าของภูผาทั้งๆที่ตัวเองยังไม่ได้ลืมตา โอ๊ย! มือน้อยๆบีบจมูกและปากจนหนุ่มใหญ่ร้องเจ็บ "ตายแล้ว พ่อแพ้เหรอคะ" ลลินลุกขึ้นนั่งแล้วลืมตาโพลงอย่างตกใจ "เปล่าหรอก ชนะน่ะ" ภูผาลดมือกลับมาแล้วยิ้มบอก เขาต้องเงยหน้าขึ้นมองสาวน้อยเมื่อเธอนั่งแต่เขากำลังคุกเข่าอยู่หน้าขาเธอ "ว๊าวจริงหรือคะ" ลลินดีใจตาลุกวาว หัวใจของเธอพองโตด้วยความภาคภูมิใจในตัวของหนุ่มหล่อตรงหน้า สายตาของเธอลูบโลมบนใบหน้าที่ฟกช้ำดำเขียวต่อ "หืม พ่อชนะแล้วหน้ายับขนาดนี้เลยเหรอคะ แล้วคนแพ้เขาไม่หน้าเละเลยเหรอ" ลลินก้มหน้าสวยๆลงมาเอียงมองใบหน้าของภูผา เธอใสซื่อจนไม่รู้ว่าปากของตัวเองกำลังจะจิ้มหน้าหล่อๆของคุณพ่อเสียแล้ว ลมหายใจของเธอพ่นรดใบหน้าของภูผาจนเขาร้อนรุ่ม ดวงตาโตๆของเธอจ้องมองเสียจนคุณพ่อไม่กล้าจะสบตาแบบซื่อๆ เธอต่างจากคู่ต่อสู้ที่เขาประสานแบบตาต่อตาฟันต่อฟันมานักต่อนัก "เจ็บไหมคะเนี่ย ขึ้นมานอนเลยเดี๋ยวหนูทายาให้" ลลินบอกแล้วลุกไปเอากล่องยา ฟุ่บ! ภูผาถอดเสื้อนอนลงบนโซฟาแล้วมองตามสาวน้อย เขาเห็นเธอตัวเล็กๆผิวกายขาวโพลนดั่งหิมะ ภาพเธอยืนเขย่งเท้าหยิบกล่องยาดูน่ารักน่าชัง ฮิ! ๆ ๆ เขาหัวเราะเบาๆและแอบยิ้ม เขารู้สึกดีอย่างน่าประหลาดใจเมื่อโดนห่วงใย ลลินยืนข้างๆแล้วก้มหน้าเอามือทายาที่แผลของพ่อเลี้ยง เขาดึงมืออีกข้างของเธอมายันบนหน้าอกล่ำๆที่กว้างใหญ่ "อย่าจับมือสิ หนูไม่ถนัดนะคะ" ลลินบอกภูผา "งั้นนั่งบนเอวก็ได้นะ" ภูผาบอก ขวับ! สาวน้อยลงมานั่งทับบนตัวภูผาเลยทันที เธอเอามือซ้ายยันกล้ามท้องซิกแพคของเขาแล้วก้มลงเอามือขวาทายา ตูดงอนๆของลลินบดส่ายไปมาเมื่อเธอขยับตัว ลำเอ็นของภูผาแข็งพองขึ้นจนคับแน่นกางเกงใน อูย! ๆ ๆ ภูผาร้องโอดโอยไม่รู้ว่าเขาเจ็บหรือเสียว กันแน่ ลลินเลื่อนตัวขึ้นมานั่งทับกล้ามท้องเป็นลอนๆแทนเมื่อเธอรู้สึกว่ามีอะไรแข็งๆมาดันตูด "ตรงอื่นเจ็บอีกไหมคะ"สาวน้อยก้มมองสำรวจไปทั่วหุ่นล่ำๆของพ่อ เธอเห็นรอยสักสีดำเต็มแขนและอกของเขา กล้ามทุกส่วนของเขานูนแน่นเป็นมัดๆ มันแข็งเหมือนก้อนหินและกำลังทำให้หัวใจของเธอสั่นไหวอย่างรุนแรง "เจ็บตรงนี้" ภูผาเอามือใหญ่ๆดึงมือน้อยๆของลลินมาจับที่แก้มของเขา ฟ่อด! ๆ ๆ เขาเอาหน้าหล่อๆคลอเคลียมือเล็กๆแล้วดอมดมอย่างชื่นใจ "อร๊าย! ฮ่า! ๆ หนูจั๊กกะจี๋นะคะ" ลลินบอกแล้วชักมือกลับแต่ภูผาดึงแนบปากของเขาเอาไว้ จุ๊บ! ๆ ๆ ภูผาจูบมือน้อยๆแล้วปล่อยออก ลลินรู้สึกว่าใบหน้าของภูผาร้อนดั่งไฟแผดเผามือน้อยๆของเธอจนร้อนรุ่ม รู้สึกเสียวแปล๊บๆเหมือนมีกระเเสไฟเล่นขึ้นมาจากมือไหลถึงขั้วหัวใจ "ไม่เล่นแล้วค่ะ หนูหิวแล้วนะ" ลลินบอกแล้วลงจากตัวภูผา เธอเดินไปยกอาหารในครัวที่ทำไว้นานจนเย็นชืด ภูผากินต้มจืดสาหร่ายอย่างเอร็ดอร่อย เขาเอามือหยิกแก้มของลลินเบาๆแล้วชมเธอ "อร่อยที่สุดเลยคนสวยของพ่อ" "ฮิ ๆ อร่อยก็กินเยอะๆสิคะ อ้อ หนูว่าหนูจะหาเมนูเนื้อเยอะๆมาบำรุงพ่อนะ นักต่อสู้ต้องใช้พลังเยอะๆ" ลลินบอก เธอเอียงหน้าไปมาแว่วเสียงใสแจ๋วๆดูน่ารักเหลือเกิน