คนตัวเล็กนั่งทานอาหารเช้าคนเดียวในห้องอาหาร ระหว่างกำลังตักอาหารเช้าเข้าปากพลางนึกถึงเรื่องที่แวนด้าเป็นคู่หมั้นของมาร์ลิกซ์ ทุกครั้งที่นึกถึงมันพลอยดึงเธอให้ดิ่งลงตามไปด้วย
‘ฉันเพิ่งรู้เมื่อวานนี้เอง ว่าผู้ชายที่เป็นคู่หมั้นฉันก็คือ…คุณมาร์ลิกซ์’
‘แกไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้งานแต่งมันไม่เกิดขึ้น’
‘…’
‘มันจะไม่เกิดขึ้นแน่นอน แกเชื่อใจฉันนะ’
เธอพยายามไม่คิดแต่ก็อดคิดไม่ได้เวลาอยู่คนเดียวแบบนี้ อีกมุมก็คิดว่ามาร์ลิกซ์และแวนด้าช่างเหมาะสมกันมากกว่าเธอเสียอีก หากทั้งสองคนจะต้องแต่งงานกันจริงๆ เธอก็ยินดี อย่างน้อยมาร์ลิกซ์ก็ได้ผู้หญิงดีๆ อย่างแวนด้าไปเป็น ‘ภรรยา’ และ ‘คู่ชีวิต’ เธอเป็นเพื่อนกับแวนด้ามานาน รู้จักนิสัยอีกฝ่ายดีจนถึงแก่นลึกเลยล่ะ…
“อิ่มแล้วเหรอ ทำไมถึงเอาแต่นั่งมองอาหาร” น้ำเสียงคุ้นเคยช่วยดึงยูริออกมาจากภวังค์ความคิด มาร์ลิกซ์เดินผ่านหน้าหญิงสาวที่นั่งทาน
