“แฉะเร็วเหมือนกันนะ”
“…” เธอเบือนใบหน้าหนีเขาอีกครั้ง อีกทั้งยังเผลอกัดปากตัวเองเบาๆ อีกด้วย
“กำลังยั่วฉันอยู่เหรอ?”
“หนูยั่วอะไรคุณ”
“ก็ที่กัดปากตัวเองเมื่อกี้ไง ไม่เรียกว่ายั่ว แล้วจะเรียกว่าอะไร”
“คิดเองเออเอง”
“แต่เรื่องที่เธอกำลังมีอารมณ์…ฉันคงไม่ได้คิดไปเอง”
มาร์ลิกซ์ยกยิ้มร้ายกาจ เพราะแอลกอฮอล์ที่ยูริดื่มเข้าไปบวกกับถูกเขาเล้าโลมไปก่อนหน้านี้ จึงทำให้เธอมีอารมณ์ความต้องการขึ้นมาอย่างง่ายดาย ร่างกายปลดปล่อยน้ำหวานออกมามากมายจนเปียกแฉะแพนตี้ตัวจิ๋วที่สวมใส่
“หนูไม่ได้มีอารมณ์…” เธอโกหกทั้งที่ภายในกำลังร้อนรุ่มเพราะโดนพิษของไฟราคะเล่นงานอย่างหนัก อีกทั้งมาร์ลิกซ์ยังใช้มือลูบไล้ตรงจุดอ่อนไหว กดนิ้วคลึงลงติ่งเกสรจนเธอนอนตัวสั่นเกร็งใต้ร่างเขา
“แน่ใจเหรอ?” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามข้างหู จมูกโด่งสันพลางสูดดมกลิ่นหอมหวานคุ้นเคยเข้ามา เสียงครางดังอืออึงในลำคอยูริ พลอยทำให้กลางกายเขาร
