ยูริยืนมองดูหมอประจำตระกูลกำลังทำแผลจากการโดนยิงเมื่อก่อนหน้านี้ให้มาร์ลิกซ์อยู่เงียบๆ ด้วยสีหน้าเป็นห่วงและเจ็บแทน แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับมีสีหน้าปกติราวกับบาดแผลนั้นเล็กนิดเดียว
“แผลแค่นี้ทำไรฉันไม่ได้หรอก” มาร์ลิกซ์พูดขึ้นเพื่อทำให้คนตัวเล็กที่กำลังยืนทำสีหน้าเป็นห่วงให้คลายความกังวลลง เขาทำโดนยิงแบบนี้บ่อยจนกลายเป็นเรื่องปกติแล้ว
“โชคดีที่ไม่โดนจุดสำคัญ ถ้าเกิดโดนยิงโดนจุดสำคัญและนอนอาการโคม่าในห้องICUขึ้นมาจะทำยังไงคะ”
“แช่งผัว?” คิ้วเข้มเลิกขึ้นและขยับริมฝีปากถามยูริ
“หนูแค่บอกว่าโชคดีที่ไม่โดนจุดสำคัญ ไม่ได้แช่ง” เธอตอบกลับ คำว่า ‘ผัว’ ที่เขาพูดออกมาท่ามกลางหมอประจำตระกูลและควินต์ทำให้ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวขึ้นมาโดยอัตโนมัติ
เขาพูดแบบนี้กับเธอต่อหน้าคนอื่นทำไมเนี่ย!
ควินต์ได้ยินเจ้านายหนุ่มเรียกแทนตัวเองว่า ‘ผัว’ กับยูริก็แอบลอบอมยิ้มกริ่มออกมาอย่างอดไม่ได้ นานๆ ทีจะเห็นเจ้านายแส
