ยูริเปิดประตูห้องทำงานของคนรักหนุ่มเข้ามา เธอตั้งใจมาเซอร์ไพรส์เขาถึงบริษัท ปกติจะบอกมาร์ลิกซ์ก่อนล่วงหน้าว่าจะมาหา แต่ครั้งนี้เธอไม่ได้บอกเขา มาร์ลิกซ์เงยหน้าขึ้นจากงานตรงหน้ามองไปยังยูริที่กำลังเดินนวยนาดตรงมาหาด้วยรอยยิ้มสดใส
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ ไม่ดีใจเหรอที่หนูมาหา?”
“ทำไมจะไม่ดีใจล่ะ แต่ทำไมไม่บอกล่วงหน้าก่อนว่าจะมา” ช่วงนี้พวกของเจย์สันมันยิ่งจ้องจะเล่นงานเขาตอนทีเผลออยู่ เขาไม่เท่าไรหรอก แต่เป็นห่วงยูรินี่สิ เหตุการณ์ตอนนั้นมันทำให้เขาเป็นห่วงยูริเวลาไปไหนมาไหนโดยไม่มีเขาไปด้วย
“บอกก็ไม่เรียกว่าเซอร์ไพรส์สิคะ”
“คราวหลังต้องบอกก่อนนะเข้าใจไหม ช่วงนี้พวกเจย์สันมันยิ่งชอบลอบกัดอยู่”
เธอยิ้มให้มาร์ลิกซ์พลางหย่อนตัวนั่งลงบนตักของเขา รู้ว่าเขาเป็นห่วง สีหน้าเขาดูเป็นกังวลมากตอนเห็นเธอมาโผล่ที่บริษัท เธอใช้สองแขนกอดรัดลำคอเขาไว้หลวมๆ ก่อนจะโน้มใบหน้าไปหอมแก้มเขาฟอดใหญ่หนึ่งครั
