EP.33
ในค่ำคืนที่บ้านริมธาร
อนวัทย์เฝ้าดูดดื่มกลืนกินปลายรุ้งด้วยความโหยหาโหยหิวและคิดถึงสุดหัวใจ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขากระทำกับหล่อนกลั่นออกมาจากความรัก นั่นทำให้ทุกจังหวะที่ริมฝีปากลากผ่าน อนวัทย์ไม่รั้งรอที่จะพร่ำคำหวานราวกับจะให้แทรกซึมเข้าไปตามผิวเนื้อและส่งไปถึงหัวใจของปลายรุ้ง
“พี่อาร์ต... อื้อ... พอแล้วค่ะ พอแล้ว... อ้า... พี่อาร์ต...”
ปลายรุ้งบิดกายดิ้นเร้าด้วยความรัญจวนใจอย่างถึงที่สุด เพราะอนวัทย์กลืนกินหล่อนอย่างไม่รู้จักอิ่ม ทว่ากว่าค่อนคืนแล้วที่เขายังคงดูดเลียยอดถันสลับกับละเลียดไล้ชอนชิมหยาดน้ำหวานที่เอ่อล้นท่วมท้น จนหล่อนขึ้นสวรรค์มากมายจนนับไม่ถ้วน และตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาจะเคลื่อนลงไปหาน้ำฉ่ำหวานอีกครา
“พี่อาร์ต... อื้อ... พอแล้วค่ะ... พี่อาร์ต...”
“ยังไม่พอ พี่คิดถึงรุ้ง คิดถึงเหลือเกิน”
“พี่อาร์ตคะ พี่อาร์ต...”
ปลายรุ้งรั้งบ่าแกร่งและเขาก็เคล
