“ เตี่ย หนูกลับมาแล้ว ”
เสียงตะโกนโหวกเหวกก่อนที่ร่างอวบอัดผิวขาวจั๊วะราวกับหยวกกล้วยตามประสาลูกครึ่งจีนแผ่นดินใหญ่ของหญิงสาวนามว่า เกี๊ยว จะเปิดประตูเข้ามา
ร่างนั้นอยู่ในชุดยูนิฟอร์มเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีม่วงอ่อน กระโปรงม่วงเข้มความยาวเท่าเข่าของธนาคารแห่งหนึ่งผมถูกเกล้าขึ้นไปบนศีรษะเรียบร้อย ไหล่ขวาสะพายกระเป๋าใส่ของส่วนตัว มือซ้ายถือกระเป๋าเอกสาร มือขวาถือถุงอาหารทั้งคาวหวานอีรุงตุงนังไปหมด ปากอวบอิ่มจิ้มลิ้มสีชมพูระเรื่อโดยธรรมชาติบ่นพร่ำไม่หยุดหย่อน
“ ขอโทษที่หนูกลับช้านะ ยุ่งฉิบหายเลยวันนี้ เคลียร์เงินไม่จบ ยอดเงินไม่ตรงหายไปเกือบแสน เช็คไปเช็คมาปรากฏว่าพนักงานรับฝากที่รับมาใหม่มันคีย์ยอดเงินฝากเลขศูนย์เกินไปตัวหนึ่ง ดีนะที่เป็นเฮียเจ้าของร้านถ่ายรูปที่มาฝากประจำ เลยไปคุยกับเขาได้ ”
“ ลื้อมายังไง ”
“ ไช้มาส่ง ”
“
