“ผู้หญิงคนนั้นหายตัวไป”
ดาเรนเอ่ยตรงประเด็น ความรู้สึกร้อนรนยังเกาะกุมจิตใจไม่เสื่อมคลาย ขณะที่ยังคงเดินวนเวียนไปทั่วเพนต์เฮ้าส์ด้วยความหวังว่าหญิงสาวจะยังไม่หนีไปจากที่นี่ ไม่ก็หนีไปได้ไม่ไกลนัก ก่อนหยุดอยู่ในห้องนอน ยืนมองเตียงกว้างที่ยับยุ่ง แต่ให้ความรู้สึกอ้างว้างในยามมองอย่างน่าประหลาด
“ก็ดีแล้วนี่”
คำตอบที่ได้รับทำให้ดาเรนถึงกับสบถด่าอีกฝ่ายอย่างสิ้นความอดทนกับน้ำเสียงเฉยชาของฟลินน์
“ไอ้ห่านี่! คนขายตัวที่ไหนจะหนีไปโดยไม่รอรับเงินก่อน!”
เขาชี้ให้อีกฝ่ายเห็นพิรุธ หากทว่าแทนที่ฟลินน์จะร้อนใจในความผิดพลาดเหมือนกับเขา อีกฝ่ายกลับหัวเราะเสียงเบาแล้วย้อนกลับมาว่า
“ฉันจ่ายให้ล่วงหน้าแล้ว ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก”
เขาไม่ได้ห่วงเรื่องนั้น! แต่ที่ทำให้คิดว่านี่คือความผิดพลาดก็เพราะ...
“ยายนั่นเป็นสาวบริสุทธิ์!”
เขาบอกสิ่งที่ตนเองได้รับรู้เมื่อคืนนี้ออกไป และยังมองร่องรอยที่ทิ้งเป็นเ
