ราวๆ สามสิบนาทีต่อมา เฮลิคอปเตอร์ลำใหญ่ที่แปะโลโก้ของไวท์ เรียลเอสเตทก็มาลงจอดที่เหนืออาคารหลังหนึ่ง...ไม่สิ อันที่จริงเธอว่ามันคือดาดฟ้าของคฤหาสน์สักหลังนั่นแหละ
หญิงสาวขมวดคิ้วใส่คนที่พาเธอมาที่นี่ ก่อนจะถามเขาด้วยความสงสัยที่เก็บเอาไว้ไม่อยู่ว่า
“นี่มันที่ไหนคะ...”
“บ้านของคุณ”
“เอ๊ะ” คำตอบของเขาพร้อมรอยยิ้มกว้างทำให้นิกษาหลุดอุทานออกมาด้วยความตกใจ
แล้ววินาทีนั้นเอง ไฟสปอร์ตไลท์ที่ติดตั้งอยู่ก็ถูกเปิดขึ้นมาพร้อมกัน ทำให้นิกษาเห็นทุกอย่างชัดเจนจนรู้ว่าดาดฟ้าที่เธอยืนอยู่ตอนนี้เป็นคฤหาสน์หลังใหญ่หรูหรา และมีอาณาเขตกว้างขวาง แถมยังติดกับชายทะเลอีกด้วย ซึ่งทำให้รู้ในตอนนี้เองว่าเขาพาเธอมาที่...แฮมป์ตัน!
ทว่านิกษาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี บ้านของเธอ? อะไรกัน?
“ผมรู้ว่าคุณชอบที่นี่” ดาเรนบอกคนที่กำลังขมวดคิ้วหนักด้วยรอยยิ้มกว้าง “ผมเลยซื้อบ้านหลังนี้ให้คุณ ถึงเพื่อนบ้านอย่างไอ้ฟลินน์จะเป็นม
