อาเธอร์วนเวียนรออยู่ข้างนอกห้อง กระทั่งครบเวลาสิบนาทีแล้วตามที่นิกษาขอ เขาจึงเคาะประตูห้องพักพิเศษนั้นเพื่อเป็นสัญญาณบอกคนข้างในว่าเขากำลังจะเข้าไป
เมื่อเข้าไปข้างในจึงได้เห็นว่านิกษากำลังยืนชิดอยู่กับเตียงผู้ป่วย พีท แอนเดอร์สันยังคงไม่รู้สึกตัวและหลับอยู่บนเตียง เขาสังเกตเห็นว่าดวงตาของเธอแดงและขอบตาดูช้ำราวกับเพิ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
แต่อาเธอร์ก็ไม่ได้ทักให้หญิงสาวรู้สึกไม่ดี ชายหนุ่มยื่นกาแฟกระป๋องส่งให้กับผู้หญิงของคนเป็นเจ้านาย แล้วจึงเอ่ยถามหญิงสาวว่า
“มิสมีธุระอะไรหลังจากนี้ไหมครับ”
“ไม่ค่ะ” นิกษาส่ายหน้า “กลับเพนต์เฮาส์ได้เลยค่ะคุณอาเธอร์”
เธอบอกเขา พอได้ยินอย่างนั้นอาเธอร์จึงบอกเธอต่อไปว่า
“ถ้าอย่างนั้นผมจะพามิสไปที่บริษัทไวท์ เรียลเอสเตทนะครับ มิสเตอร์ไวท์สั่งให้พาคุณไปที่นั่น”
“อืม…ไปเถอะค่ะ”
แม้ไม่อยากไป แต่คำสั่งของดาเรนไม่ใช่อะไรที่ต้องขัดขืน หญิงสาวจึงพยักหน้า
