“คุณทำใจดีๆ ไว้นะคะที่รัก...ฉัน...ฉันไม่เป็นอะไรมาก”
นิกษาปลอบคนเป็นสามีด้วยน้ำเสียงหอบเหนื่อย เหงื่อผุดซึมขึ้นบริเวณขมับ ทว่าถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้ห่วงตัวเองเท่ากับคนตรงหน้าที่มองเธอด้วยสีหน้าซีดเผือด และสั่นเสียยิ่งกว่าเธอ จนนิกษากลัวว่าเขาจะเป็นลมเป็นแล้งไปน่ะสิ!
“ผะ…ผม…” ดาเรนพูดอะไรไม่ออก ได้แต่จับมือภรรยาแน่นเข้าไปอีก ตอนนี้เขากับนิกษาอยู่ในห้องผ่าตัด และหญิงสาวก็กำลังจะคลอดในอีกไม่ช้านี้แล้ว
ดาเรนยอมรับว่าเขาตื่นเต้น กลัว และตกใจผสมกันไปหมด ที่ยิ่ง
กว่านั้นเขาเป็นห่วงมากว่าจะเกิดความผิดพลาดหรือเกิดอะไรขึ้นกับนิกษา ยิ่งคิดแง่ร้ายเท่าไรเขาก็ยิ่งประสาทเสียเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น
“ที่รักคะ” นิกษาเรียกคนเป็นสามีอีกครั้ง แล้วทำท่าให้ชายหนุ่มก้มหน้าลงมาหา
ดาเรนทำตาม ชายหนุ่มโน้มตัวลงจนใบหน้าอยู่ห่างจากหญิงสาวประมาณสองสามคืบ แล้วชายหนุ่มก็อดใช้มืออีกข้างที่ว่างเช็ดเหงื่อออกจากใบหน้าของห
