ขอเป็นเพื่อน
1361 คำ
นับดาว...
วันนี้มีกิจกรรมรับน้องที่คณะซึ่งฉันก็ต้องเข้าร่วมกิจกรรมซึ่งตอนนี้ฉันยังไม่มีเพื่อนเลยสักคนเอาตรงๆเลยนะฉันเป็นคนสนิทกับใครยากอาจจะเป็นเพราะที่ผ่านมาฉันมีเพื่อนน้อยด้วยแล่ะทั้งชีวิตของฉันมีเพื่อนสนิทจริงๆแค่สองคนนั่นก็คือทิศเหนือกับยัยมิ้น อ่อลืมบอกไปว่าฉันกับทิศเหนือเราเรียนกันคนละคณะทิศเหนือเรียนคณะบริหารส่วนฉันเรียนคณะนิเทศที่ฉันเรียนคณะนี้ก็เพราะฉันอยากทำงานเบื้องหลังเกี่ยวกับงานโฆษณาส่วนทิศเหนือที่มันเรียนบริหารก็เพื่อไปช่วยธุรกิจครอบครัวของมัน อันที่จริงฐานะอย่างมันไม่ต้องทำการทำงานก็มีกินมีใช้ไปทั้งชาติแล้วเพราะมันรวยมากถึงมากที่สุดแต่มันไม่เคยโอ้อวดว่ามันรวยหรืออะไรเลยส่วนครอบครัวฉันเป็นครอบครัวที่มีฐานะปานกลางไม่ได้จนแล้วก็ไม่ได้รวย
"เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป!!" ขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกจากลานกิจกรรมหลังจากรับน้องเสร็จจู่ๆก็มีนักศึกษาผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาดักหน้าฉันด้วยท่าทางกระหืดกระหอบ ฉันมองหน้าเขาก็รู้สึกคุ้นหน้าเพราะเราเรียนคณะเดียวกันแต่ไม่เคยคุยกันลักษณะของเขาดูเป็นเด็กเนิร์ดเด็กเรียนเอามากๆสวมแว่นตาหนาเตอะใส่ชุดนักศึกษาถูกระเบียบเป๊ะๆหวีผมเรียบแป้สะพายกระเป๋าไว้ข้างหลัง
"เธอชื่อนับดาวใช่มั้ย"
"อื้มมมใช่" ฉันไม่แปลกใจหรอกที่เขาจะรู้จักชื่อฉันเพราะชื่อฉันมันก็ห้อยอยู่ที่คอส่วนเขาก็มีชื่อห้อยอยู่ที่คอเหมือนกัน
"เราชื่อนนท์นะ"
"อื้มมรู้แล้วชื่อนายห้อยอยู่ที่คอว่าแต่มีอะไรกับเราเหรอ"
"ก็ไม่มีอะไรหรอกเราแค่อยากทำความรู้จักเธอน่ะ"
"อื้มก็รู้จักแล้วไง แค่นี้ใช่ไหมเราจะรีบกลับ"
"อย่าเพิ่งกลับสิ คือ..เอ่อ...คือ"
"มีอะไรก็พูดมาเลย"
"เราอยากเป็นเพื่อนเธอน่ะ คือเรายังไม่มีเพื่อนที่เรียนคณะเดียวกันเลยสักคนเธอเองก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกันไม่ใช่เหรอ"
"นายรู้ได้ไงว่าเราไม่มีเพื่อน"
"ก็เราสังเกตเห็นไง เรามองเธอตลอด"
"นายเป็นพวกโรคจิตป่ะ มาคอยมองเราทำไมน่ากลัวนะเนี่ย" ฉันรีบขยับตัวถอยห่างเพราะเริ่มไม่ไว้ใจคนตรงหน้า
"เห้ยไม่ใช่แบบนั้นเราไม่ใช่โรคจิตนะอย่าเข้าใจผิดคือเราสังเกตเธอมาหลายครั้งแล้วเธอดูเหมือนเป็นคนไม่ค่อยแคร์ไม่ค่อยสนใจสิ่งรอบข้างอยู่คนเดียวก็ได้ เธอคล้ายกับเราเลยเราก็เลยอยากเป็นเพื่อนกับเธอ"
"เป็นเพื่อนกับเราอ่ะนะ"
"อืมม ทำไมเหรอหรือเธอไม่ไว้ใจเรา งั้นก็ไม่เป็นไรเราขอโทษนะที่เข้ามาทักงั้นเราขอตัวกลับก่อนนะ" พูดจบนนท์ก็ทำหน้าเศร้าแล้วก็เดินออกไปฉันลังเลใจว่าจะทำยังไงดีฉันจะดูเป็นคนใจร้ายไม่มีน้ำใจหรือเปล่าที่เขามาขอเป็นเพื่อนแต่ฉันกลับไม่ไว้ใจเขาบางทีเขาอาจจะอยากมีเพื่อนสักคนก็ได้ พอคิดได้แบบนั้นฉันก็รีบวิ่งตามนนท์ไปเพราะดูๆแล้วเขาคงจะอยากมีเพื่อนจริงๆ
"เดี๋ยวก่อนนนท์อย่าเพิ่งไป" ฉันเรียกชื่อเขาเขาหยุดเดินก่อนจะหันกลับมา เขาดูตาแดงๆเหมือนคนกำลังจะร้องไห้อย่าบอกนะว่าเขาเสียใจที่ฉันไม่ยอมเป็นเพื่อนด้วยถึงกับจะร้องไห้ ฉันรู้สึกผิดมากเลยถ้าเป็นแบบนั้น
"คือถ้านายอยากเป็นเพื่อนกับเราก็ได้นะ เราจะเป็นเพื่อนกับนาย"
"จริงเหรอดาว เธอจะยอมเป็นเพื่อนกับเราจริงๆเหรอ" นนท์ยิ้มออกมาเหมือนคนดีใจขั้นสุด คือทำไมต้องดีใจขนาดนั้นฉันก็ไม่เข้าใจ
นับจากวันนั้นฉันกับนนท์เราก็เป็นเพื่อนกัน นั่งเรียนใกล้กันไปกินข้าวพร้อมกัน ฉันเริ่มสนิทใจกับเขาเพราะเขาเป็นคนนิสัยดีแถมยังเรียนเก่งมากๆด้วยวิชาไหนที่ฉันไม่เข้าใจนนท์ก็จะบอกและสอนจนฉันเข้าใจ เวลาสอบเขาก็จะติวให้ ฉันดีใจที่วันนั้นฉันเดินไปหาเขาและยอมเป็นเพื่อนกับเขา
"พรุ่งนี้วันเสาร์ว่างมั้ยดาว"
"ว่างมีอะไร"
"ว่าจะชวนไปเที่ยวอ่ะ"
"เที่ยวเหรอที่ไหนล่ะ"
"สวนสัตว์"
"ห๊ะ เที่ยวสวนสัตว์"
"อื้มมมใช่ก็ตั้งแต่ย้ายมาเรียนที่นี่เรายังไม่เคยไปเที่ยวที่ไหนเลย แล้วอีกอย่างสวนสัตว์ก็ใกล้มอด้วยเดินไปก็สะดวกแต่ถ้ามีเวลาก็ไปที่อื่นต่อ"
"อืมมม ก็ได้เพราะเราเองก็ไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนเหมือนกันตั้งแต่ย้ายมาเรียนที่นี่"
"งั้นเรานัดกันที่หน้ามอเก้าโมงเช้านะ"
"ได้ๆ"
วันต่อมา...
วันนี้ฉันได้เที่ยวทั้งวันเลยเป็นอะไรที่มีความสุขและสนุกมากๆเพราะสวนสัตว์ที่เชียงใหม่ร่มรื่นมากมีกิจกรรมมีสัตว์ให้ดูเยอะแยะมากมายเต็มไปหมดพอเราเดินออกมาจากสวนสัตว์นนท์ก็ชวนฉันนั่งรถสี่ล้อแดงไปไหว้พระบนดอยสุเทพซึ่งก็เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่ฉันได้ขึ้นไปไหว้พระที่นี่ พอลงมาเราก็เหมารถไปเที่ยวปางช้างกันต่อซึ่งค่าใช้จ่ายทุกอย่างนนท์เป็นคนออกหมดตอนแรกฉันก็เกรงใจจะหารครึ่งกับเขาแต่เขาบอกว่าไม่ต้องเกรงใจเพราะเขาเป็นคนชวนฉันเองเขาบอกเขารวยเขาจ่ายไหวจะว่าไปฉันก็โชคดีนะที่มีเพื่อนรวย>< อยากจะบอกว่าวันนี้ฉันมีความสุขมากที่ได้ออกมาเที่ยวมาเปิดหูเปิดตาแม้ว่าตอนนี้ฉันจะรู้สึกปวดเอวปวดขามากแค่ไหนก็ตามเพราะวันนี้ฉันเดินขึ้นลงบันไดวัดหลายร้อยขั้นไหนจะนั่งอยู่บนหลังช้างอีกแต่ฉันก็สนุก ตั้งแต่ฉันย้ายมาอยู่ที่นี่ฉันไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนเลยเรียนเสร็จก็กลับคอนโดวนลูปอยู่แบบนี้ทุกวันทุกวัน ส่วนเจ้าของห้องน่ะเหรอออกเที่ยวทุกวันนี่ฉันก็ไม่เจอหน้าทิศเหนือมาหลายวันแล้ว
ฉันกลับมาถึงคอนโดก็ค่ำแล้วเพราะหลังจากเที่ยวปางช้างมานนท์ก็ชวนฉันไปกินหมูกระทะแถวตลาดหน้ามอ พอเปิดประตูห้องเข้ามาก็เจอทิศเหนือนอนกระดิกขาดูบอลอยู่ตรงโซฟากลางห้องพอมันเห็นฉันกลับมามันก็ลุกจากโซฟาแล้วเดินตรงมาหาฉันด้วยสีหน้าไม่พอใจ มันจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งแล่ะที่ฉันไปไหนแล้วไม่บอกมัน
"มึงไปไหนมา"
"อะไรของมึงจู่ๆมาทำหน้าทำเสียงไม่พอใจใส่กู"
"กูถามว่ามึงไปไหนมา"
"ไปเที่ยวมา"
"ไปกับใคร"
"กับนนท์"
"นนท์??ใคร"
"เพื่อนที่คณะเค้าคงเห็นว่าตั้งแต่กูมาเรียนที่นี่กูไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนนนท์ก็เลยชวนกูไปเที่ยวโคตรสนุกเลยมึงรู้ป่ะ^^"
"ผู้หญิงหรือผู้ชาย"
"ชื่อนนท์มึงคิดว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะ"
"มึงคบเพื่อนผู้ชายเหรอ"
"อ้าวแล้วมันจะทำไมอ่ะ ขนาดมึงเป็นผู้ชายกูยังเป็นเพื่อนด้วยได้เลย"
"มันเหมือนกันที่ไหนมึงอย่าเอากูไปเปรียบเที่ยบกับคนอื่น"
"ทำไมจะเปรียบเทียบไม่ได้ในเมื่อมึงก็เป็นเพื่อนนนท์ก็เป็นเพื่อน แต่ไม่แน่นะอีกหน่อยอาจจะไม่ต้องเปรียบเทียบก็ได้"
"หมายความว่าไง"
"ก็หมายความว่านนท์เค้าบอกชอบกู เค้าขอกูเป็นแฟน"
"แล้วมึงตอบมันไปว่าไง"
"แล้วมึงจะอยากรู้ไปทำไม"
- ผู้เขียน
