[ตอน]
เจ้าเกลียดชายผู้นั้นรึไม่
"แล้วคำว่าป๊ะป๋าเกี่ยวข้องอย่างไรกับเด็กหญิงกำพร้ารึ" จ้าวเว่ยหลงฟังแล้วก็หาได้เจอจุดเชื่อมต่อไม่
"คำว่าป๊ะป๋า...คือคำเรียกบิดาบุญธรรมของเด็กหญิงกำพร้าผู้นั้น เหมือนที่อี้หลงและไป๋หลิงเรียกท่านอ๋องว่าเสด็จพ่อ คำนั้นใช้เรียกขานคนเป็นบิดาเพคะ" นางอธิบาย
จ้าวเว่ยหลงมองดวงหน้างาม เรื่องที่นางเล่าเขาพอเข้าใจ แต่นางจะร้องฟูมฟายไปไย เมื่อนางเป็นบุตรสาวของเสนาบดีลั่ว หรือนางเห็นใจเด็กคนนั้นใช่หรือไม่
ลั่วจินหลิงเห็นท่าทางสับสนของท่านอ๋องก็ยกมือวางทับบนหลังมือเขา คล้ายจะบอกว่ามิเข้าใจก็ไม่เป็นไร
"มิต้องแคลงใจเพคะ เพราะเด็กหญิงกำพร้านางนั้นเป็นแค่อดีตของหม่อมฉัน เป็นเพียงภาพจำที่ตามติดหม่อมฉันมาถึงภพชาตินี้ ภพชาติที่นำพาหม่อมฉันมาที่นี่ และได้มาพบท่านอ๋อง" นางอธิบาย มิรู้ว่าน้ำตารินไหลตั้งแต่เมื่อไร
"ความทรงจำจากภพชาติก่อนรึ" จ้าวเว่ยหลงชักจะไม่เข้าใจเสียแล้
