[ตอน]
ทลายหอหมื่นบุปผา
เป็นเช่นที่ไป๋ซูหนี่ว์คาดการณ์บัดนี้กองทัพของข้าศึกใกล้เข้ามาแล้ว เหลือเวลาน่าจะไม่ถึงชั่วยาม นางจึงขอลั่วจิน
หลิงเร่งกลับมาที่หอหมื่นบุปผาเพื่อเตรียมการรับมือ และปกป้องคนในหอ แต่เมื่อมาถึงกลับพบว่าคนในหอถูกสังหารตายเกลื่อน
"ข้ามาช้ารึ" นางเอ่ยเสียงแผ่วกับตนเอง ภาพตรงหน้าสุดสะเทือนใจจนร้องไห้แทบมิออก คนในหอเปรียบดั่งคนในครอบครัว เพราะคนเหล่านี้อยู่กับนางมาตั้งแต่ก่อตั้งหอ ทั้งคนงาน พ่อครัว หรือแม้แต่หญิงชราเฝ้าลานซักล้างก็มิถูกละเว้น ที่พวกเขาต้องมาตายอนาถเช่นนี้...เพราะนางคนเดียว
'ข้าต้องบอกเสี่ยวหลิงหลิง'
ขณะที่นางจะกลับออกไปแจ้งข่าว ก็พบกับกลุ่มคนชุดขาวปิดบังใบหน้ามิดชิด ทว่าผ้ารัดแขนที่เป็นเอกลักษณ์ของกองกำลังหมาป่าทมิฬก็ทำให้ไป๋ซูหนี่ว์หายใจติดขัดขึ้นมา
'ช่วงนี้ข้าดวงตกหรืออย่างไรกัน'
"จะรีบไปที่ใดเล่า เรากำลังจะเผาที่นี่อยู่พอดี" หนึ่งในห้าเอ่ย นำคนย่า
