[ตอน]
กระบี่เสวี่ยหลิง
ณ ตำหนักอ๋อง
"เอายาให้พระชายาดื่ม" ผู้เฒ่าจี้กวงยื่นยาที่เคี่ยวจนได้ที่ให้เสี่ยวไน่ป้อนลั่วจินหลิง ท่ามกลางความวิตกกังวลของผู้ที่ยืนรออยู่ด้านนอกเรือนเสวี่ยเหมย
“หวังว่ายาจะได้ผลนะ ข้ากังวลจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว” ไป๋ซูหนี่ว์ว่า นางเดินวนไปวนมาจนอ้าวเทียนเวียนหัวไปหมด สุดท้ายเขาจึงคว้าข้อมือเล็ก ๆ ของนางไว้
“หยุดเดินเถิดแม่นางไป๋ เจ้าเดินวนไปมาก็ใช่ว่านางจะรีบฟื้น” ชายหนุ่มเอ่ย หญิงสาวทำเพียงถอนใจ แล้วหย่อนก้นลงบนเก้าอี้หินอ่อน สีหน้ายังคงเป็นกังวลอยู่ดี
ด้านในห้อง เสี่ยวไน่ประคองร่างเย็นเหยียบของหญิงสาวให้นั่งพิงนาง ก่อนจะเป่ายาป้อนช้อนแล้วช้อนเล่าจนยาหมดถ้วย หลังจากนั้นจึงจับร่างของพระชายาให้นอนลงตามเดิม
"บ่าวต้องทำสิ่งใดอีกหรือไม่เจ้าคะท่านหมอ" เสี่ยวไน่ถาม มองใบหน้างามขาวราวหิมะของพระชายาก็ใจหาย เหตุใดพระชายาถึงได้บาดเจ็บรุนแรงบ่อยนัก
"ตามเจ้าหนุ่มโพกหน้า
