[ตอน]
จะขังเปิ่นหวางเชียวรึ
ทางเดินด้านนอกเขตตำหนักเทียนเฉิง ลั่วจินหลิงจ้ำอ้าวตามพี่ชายของนางที่เดินคุยไปกับเจียงลู่เหยียน ทำให้จ้าวเว่ยหลงต้องรีบสาวเท้าเร็ว ๆ ตามมาคว้าตัวนางไว้ ก่อนที่นางจะไปถึงตัวผู้เป็นพี่ชาย
"ท่านอ๋อง! ปล่อยมือนะเพคะ" น้ำเสียงนางหงุดหงิดไม่น้อย เพราะไม่อยากเห็นหน้าคนโลเลมักมากหลายใจ
"เปิ่นหวางต้องฟังคำสั่งเจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน" ไม่ถามเปล่ายังลากนางมายังที่ลับตาคนอีกด้วย ต่อให้นางอยากดิ้นหนีก็คงป่วยการจะดิ้นรน เพราะหากจ้าวเว่ยหลงบอกว่าไม่ ก็คือไม่เท่านั้น
"มีสิ่งใดก็เอ่ยมาเถิดเพคะ ลากไปมาเช่นนี้หม่อมฉันเจ็บ" นางบอกเสียงขุ่น ก้มมองรอยแดงจาง ๆ ที่ปรากฏบนข้อมือ
จ้าวเว่ยหลงจ้องดวงหน้างามที่ทำง้ำงอนใส่ก็ถอนใจออกมาเบา ๆ เขาทำข้อมือนางเจ็บอีกแล้ว
"หลายเดือนมิได้พบหน้า นอกจากท่าทีเช่นนี้แล้ว เจ้าไม่รู้สึกอย่างอื่นเลยรึ" เขาอยากรู้ว่านางคิดเหมือนกันหรือไม่ คิดถึง
