[ตอน]
แผนการของไป๋ซูหนี่ว์
ณ เรือนลู่เหลียน
องค์หญิงสามเซียงซีเหยียน หรือสตรีงามที่อยู่ในฐานะพระชายารองแห่งตำหนักอ๋อง แม้นมือบางจะถือเข็มปักผ้าอยู่ที่ตั่งไม้สลักงามวิจิตรริมหน้าต่าง ทว่าดวงตาคู่สวยสีน้ำตาลไหม้กลับมองทอดออกไปไร้ซึ่งจุดหมาย สายลมหนาวยังคงพัดปุยหิมะขาวโพลนลอยละลิ่วผ่านหน้าต่าง ทว่ากลับยังมิหนาวเหน็บเท่าหัวใจของสตรีต่างแคว้นยามถูกผู้เป็นพระสวามีทอดทิ้งไว้เดียวดาย
หากมิเอ่ยถึงฐานะยศศักดิ์ นางเองก็เป็นเพียงสตรีเพรียบพร้อมนางหนึ่งที่ปักใจรักบุรุษเพียงผู้เดียว จนยินยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เคียงข้างเป็นคู่ชีวิต ทว่าผลของสิ่งที่นางทุ่มเทมา กลับเป็นเพียงความว่างเปล่าไร้เยื่อใย
“องค์หญิง! ข้าน้อยได้ยินท่านอ๋องเก้าขอให้ท่านอ๋องเซียงไปเป่ยหมิงเพื่อนำหลินจือพันปีของพระนางฮองเฮามาใช้รักษาพระชายาลั่วขอรับ" ซือเชี่ยนเข้ามารายงาน เมื่อลอบสืบข่าวจากเรือนพักของท่านอ๋องเซียงมาได้
"เสด็
