[ตอน]
แม่นางน้อยเชิญสั่งการ
เพียงสิ้นเสียงสั่งเหวินห้าวก็ดึงกริชที่เอวออกมา เขากระโดดลงจากรถม้า ไม่รอให้ทหารนายนั้นร้องขออภัยโทษ กริชคมวาวก็เจาะลึกลงที่เบ้าตา ควักเอาลูกนัยน์ตาของนายทหารที่เห็นผิวขาวเนียนบริเวณหัวไหล่ของพระชายาออกมาทันที
"อ๊าก! กระหม่อมผิดไปแล้ว ละเว้นกระหม่อมด้วยพ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง!"
นายทหารร้องลั่นเมื่อลูกนัยน์ตาข้างหนึ่งถูกเหวินห้าวโยนส่ง ๆ ไปที่พื้น ก่อนองครักษ์หนุ่มรูปงามจะจับกริชแทงเข้าไปที่เบ้าตาอีกข้างอย่างไร้อารมณ์บนใบหน้า โลหิตแดงฉานอาบไหล สร้างความสยดสยองแก่ผู้มองดูไม่น้อย ยามกริชควักนัยน์ตาอีกข้างออกมา เหล่าทหารที่เหลือต่างมองมาอย่างอกสั่นขวัญหาย ในใจคิดเพียงว่า...โชคดีแค่ไหนที่ตนไม่ได้เป็นคนเข้าไปตรวจรถม้าของท่านอ๋อง
เหวินห้าวปาดคมกริชลงที่ไหล่ข้างหนึ่งของเสื้อทหารนายนั้น เพื่อเช็ดคราบเลือด ก่อนจะกระโดดขึ้นมานั่งประจำที่ ส่งเสียงสั่งม้าค่อย ๆ พาท่านอ๋องออ
