[ตอน]
รูปงามไร้ที่ติ
ลั่วจินหลิงคลี่ยิ้มหวาน นัยน์ตาคู่งามมองสบสายตาบุรุษก่อนมือจะวางถ้วยยาลง หญิงสาวขยับกายเข้าไปใกล้จนปลายจมูกของนางอยู่ใกล้เขาเพียงลมหายใจกั้น ฝ่ามืออ่อนนุ่มของนางไล้ไปตามขาอ่อนที่อยู่ภายใต้ผืนผ้าชุดลำลองสีอ่อน เลื่อนลูบไล้ขึ้นมาจนถึงหน้าท้องหนั่นแน่นของบุรุษ ทำเอาเซียงเฟยหลงตัวเกร็งค้างกับท่าทางยั่วยวนของนาง
"ป้อนด้วยปาก...ต้องอาการใกล้ตายก่อนนะเพคะถึงจะได้รับการดูแลเช่นนั้น" หญิงสาวว่า พร้อมกดนิ้วโป้งลงที่บาดแผลของเซียงเฟยหลงจนนิ้วของนางรับรู้ถึงของเหลวที่ซึมออกมาจากปากแผล ทำบุรุษหนุ่มเป่ยหมิงถึงกับกัดกรามแน่น ไม่กล้าส่งเสียงร้องออกมาให้ผู้ใดได้ยิน ทว่าเม็ดเหงื่อกลับผุดซึมขึ้นมาในฉับพลัน
"เจ้า…" เซียงเฟยหลงเอ่ยลอดไรฟัน ความเจ็บที่ถูกนางกดปากแผลจนเลือดไหลซึมออกมา ทำให้เขาระลึกได้ว่าไม่ควรล้อเล่นกับนางเช่นนั้น
"จะให้ป้อนอยู่หรือไม่เพคะ" เสียงหวานยังคงไถ่ถาม นางปาด
