[ตอน]
พวกมันถูกฝึกมา
"นั่นสิ! แต่เมื่อครู่ฝีมือการใช้มีดของเจ้าแม่นยำนัก เปิ่นหวางยังปาไม่แม่นเท่าเจ้า" ท่านอ๋องเซียงเอ่ยชมนาง เขาเคยเห็นนางใช้มีดสังหารนักฆ่ามาแล้ว แต่ยังไม่เคยเห็นนางใช้มีดในระยะไกลเช่นนี้
ลั่วจินหลิงคลี่ยิ้มรับ "ท่านอ๋องก็มีฝีมือไม่เบาเช่นกัน ระยะห่างขนาดนั้นถ้าไม่ชำนาญการยิงเป้าเคลื่อนไหวคงทำได้ยาก แต่ท่านก็สามารถยิงเข้าแสกหน้าหมาป่าได้"
ไหวพริบของหญิงสาวมีมากนัก นางเฝ้ามองการเคลื่อนไหว และทักษะการต่อสู้ของผู้ที่เคลื่อนไหวอยู่รายรอบเสมอ และการที่ท่านอ๋องเซียงมีฝีมือร้ายกาจเพียงนั้น ย่อมมิใช่เรื่องที่จะรับมือได้ง่าย เขาเป็นคนเช่นไรนางก็ยังไม่รู้แน่ การที่ต้องอยู่นอกเหนือการคุ้มกันของเหล่าองครักษ์เช่นนี้ ทำให้นางกังวลไม่น้อยเลย
องค์ชายห้าและท่านอ๋องเซียงมิได้แสดงสีหน้าใด สองบุรุษเพียงชื่นชมลั่วจินหลิงอยู่ในใจ นางเก่งกาจ มีเสน่ห์เช่นนี้ ชินอ๋องถึงได้หลงใหลนางนัก นางอ
