[ตอน]
เปิ่นหวางยังมีอีกหลายท่า
"ดะ...เดี๋ยวก่อนเพคะ!" หญิงสาวร้องบอกเบาๆ เพราะเกรงว่าเหวินห้าวที่บังคับรถม้าอยู่ด้านนอกจะได้ยินถ้อยคำสนทนาเหล่านั้น
"หลิงเอ๋อร์...เจ้าจะดื้อกับเปิ่นหวางรึ"
ยามจอมเผด็จการจ้าวเว่ยหลงเรียกนางด้วยน้ำเสียงกระเส่าเช่นนี้ ทำหัวใจนางสั่นคลอนมิน้อย ปากพูดทว่าฝ่ามือใหญ่เลื่อนขึ้นสอดเข้าไปในสาบเสื้อของนาง ก่อนจะใช้นิ้วเรียวเกี่ยวสายเสื้อบังทรงตัวบางจนหลุดร่นอย่างชินิชำนาญการเปลื้องผ้า
“ท่านอ๋อง...” หญิงสาวส่งเสียงปราม เอาแต่ก้มหน้าหลบสายตาเขา
ดวงตาคมกริบราวคมกระบี่ฉายประกายระยับวับวาว เมื่ออาภรณ์โฉมงามเปิดเปลือยจนอกอวบคู่งามเผยต่อสายตาบุรุษเจ้าเล่ห์ ลั่วจินหลิงกระวีกระวาดรีบยกมือขึ้นหมายจะจัดแจงเสื้อผ้าให้เข้าที่ ทว่ากลับถูกจ้าวเว่ยหลงยึดข้อมือทั้งสองข้างไว้ ด้วยมือใหญ่เพียงข้างเดียว
"ปล่อยเถิดเพคะ" นางบอกเสียงเบา ใบหน้างามฉาบระเรื่อแดงบูดบึ้งยามถูกรุกราน
