เธอเริ่มชินชากับชีวิตที่อยู่ในอุ้งมือของจอมมาร เธอทำงานตามหน้าที่ แม้ยังเคอะเขินเรื่องบนเตียงอยู่บ้าง แต่นั่นก็เป็นเสน่ห์ที่ทำให้เขาขาดเธอไม่ได้
ถึงแม้ว่าเขาจะยังคงแสดงท่าทางมึนตึง ดูถูก เย้ยหยันและตราหน้าว่าเธอมันก็แค่นางบำเรอไร้ราคาที่เขาใช้บำบัดความใคร่เท่านั้น
แต่ลึก ๆ แล้วเขาก็คงไม่ได้รังเกียจเธอเหมือนปากพูดหรอก เธอแน่ใจและสัมผัสได้
ไม่ใช่เพราะเรื่องเซ็กส์เพียงอย่างเดียว แต่การเอาใจใส่และเอื้ออาทรในบางเรื่อง ที่เขาเผลอแสดงออกมา มันทำให้เธอรู้ว่าเขาก็แคร์เธออยู่เหมือนกัน
“เอานี่...ครีมกันแดด ช่วงนี้แดดแรงไง เดี๋ยวผิวดำผิวกระด่างซะหมด...เวลาจูบแล้วมันไม่ฟิน”
“วิตามินซีที่อยากได้...เอาไปดิ”
“เค้กมะพร้าวอ่อนร้านนี้อร่อย เลยซื้อมาให้พวกลูกน้องกิน นี่กล่องนี้ยังเหลืออยู่ เธอจะเอาไปกินก็ได้”
เขาตั้งใจจะซื้อหาของทุกอย่างมาให้เธอน่ะแหละ แต่ทำเป็นเก๊ก เบี่ยงประเด็นไปเรื่อย เพราะไม่อยา
