“ว๊ายยย ละ...ละ...ลุง”
เกตุแก้วตกใจสุดตัว เธอไม่นึกเลยว่า ลุงเขยจะมานอนทำสายตากรุ้มกริ่ม ยิ้มหวานอยู่บนเตียงแบบนี้
“ตกใจอะไรล่ะหลาน ลุงก็รออยู่ว่า เมื่อไหร่ หลานจะทักทายลุงซะทีน่ะ”
ลุงยักษ์ หรือลุงเขยร่างใหญ่วัยห้าสิบ ที่กำลังนอนพักฟื้นจากอุบัติเหตุมอเตอร์ไซค์ล้ม พูดพลางใช้สายตาจับจ้องไปยังเรือนร่างระหง ขาวผุดผ่องของหลานเมียที่โตเป็นสาวสะพรั่งแบบไม่วางตา
“นะ...นะ...หนูก็นึกว่าไม่มีใครอยู่บ้านซะอีก ทำไมลุงยักษ์ไม่ให้สุ้มให้เสียงเลยล่ะคะ”
เธอรีบเอื้อมมือไปหยิบผ้าถุงของป้าช้อย มานุ่งเพื่อปกปิดสรีระที่อวบใหญ่ทันที
“ลุงก็จะแกล้งหนูเกตุ ยังไงล่ะจ๊ะ”
“ดีนะที่หนูยังไม่ได้ถอดออกจนหมดน่ะ ไม่งั้น...ลุงยักษ์คนเห็นอะไรต่อมิอะไรไปหมดแล้วแน่ ๆ เลย”
เด็กสาวพูดไป เธอก็แอบเขินอาย จนใบหน้าสวยใสเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ
“นี่....ยัยหนู...อย่ามาทำเป็นเขินอายกับลุงเลยนะ เมื่อก่อนตอนที่หนูยังเล็ก ลุงยักษ์นี่แห
