“นี่ถ้าลุงนพยังหนุ่มยังแน่นพอ ๆ กับคุณวีระพัฒน์หลานชายนะ ก็คงจะดี ฉันคงจะปรนนิบัติพัดวี พลีกายและถวายหัวใจให้ไปเลย หึ!...เพ้อเจ้ออีกแล้วยัยฟ้า”
พูดเองก็ตอบเอง คิดแล้วก็ปลง ชาตินี้คงไม่สมหวังเรื่องความรักสักที ยิ่งผู้ชายรูปหล่อพ่อรวยอย่างที่สาว ๆ ใฝ่ฝันด้วยแล้ว บอกได้เลยว่า...หมดสิทธิ์
รุ่งฟ้าคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย มือเรียวเล็กก็บรรจงบีบนวดลุงนพอย่างตั้งใจ เธอรู้สึกดีและเคารพชายสูงวัยคนนี้มาก โดยไม่ได้มีความรู้สึกรังเกียจอะไรเลย แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ที่ได้เจอกัน
“เหนื่อยไหมจ๊ะ...หนูฟ้า ที่ต้องมาดูแลคนแกแบบนี้”
ลุงนพพูดพลาง ใช้มือลูบศีรษะรุ่งฟ้าอย่างเอ็นดู โดยในใจลึก ๆ ก็อยากจะให้เธอช่วยดูเอ็น…อยู่ไม่น้อย
“ไม่ค่ะ ฟ้าไม่เหนื่อยเลย มันเป็นหน้าที่ของฟ้าอยู่แล้ว”
หญิงสาวบีบนวดเป็นจังหวะ เธอคงลืมไปแล้วว่าชุดที่เธอสวมใส่มันบางและยืด จึงไม่สามารถที่จะกระชับส่วนสัดอวบใหญ่ของเธอเอาไว้ให้มิดชิ
