“หืม...มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียน ยัยพยาบาลแสบ คิดจะมาปอกลอกคุณลุงฉันเหรอ…หึ! คงยากหน่อยนะ เพราะผู้หญิงอย่างเธอ มันต้องเจอกับฉันนี่”
เขาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ พลางกัดฟันกรอด ก่อนจะกระตุกยิ้มร้าย ๆ ที่มุมปากขึ้นมา
เมื่อรุ่งฟ้ากลับมาถึงห้องแล้ว เธอก็รีบเข้าไปอาบน้ำ ขัดเนื้อขัดตัวไปตามขั้นตอน โดยเก็บกิจกรรมปลดเปลื้องอารมณ์สวาทของตัวเองไว้ท้ายสุด เหมือน
ทุก ๆ ครั้ง
อารมณ์กระสันซ่านที่เกิดขึ้นอยู่เสมอจนเริ่มเกินการควบคุม จนหลายครั้งที่เธอต้องหยุดมันลงด้วยน้ำมือของตัวเอง
การได้สำเร็จความใคร่ แบบไม่ต้องไปเปลืองเนื้อเปลืองตัวกับใครย่อมดีที่สุด รุ่งฟ้าไม่รู้สึกอายเลยด้วยซ้ำ เพราะคิดว่ามันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ ผู้หญิงก็ย่อมมีอารมณ์และตัณหาราคะได้ ไม่ต่างกับผู้ชายเหมือนกันนั่นแหละ
พยาบาลสาวอาบน้ำฟอกสบู่จนเนื้อตัวสะอาดเอี่ยมอ่อง ก่อนจะเช็ดตัวจนแห้งสนิท แล้วเดินเปลือยกายออกจากห้องน้ำ มานอนแผ่หลาลงบนเตี
