พยาบาลน่ารัก
527 คำ
“อูยยย...ลูกพ่อตื่นแล้ว หนูฟ้าเช็ดตัวยังไงเนี่ย ดูซิลูกชายลุงตกใจตื่นขึ้นมาเลย”
“แหม...ฟ้าก็เห็นลูกชายคนนี้ของลุงตื่นขึ้นมาทุกทีเวลาฟ้าเช็ดตัว แสดงว่ายังเตะปี๊ปดังนะเนี่ย ฮิ ๆ”
เธอพูดแซวแบบยิ้ม ๆ แต่บอกตามตรงว่าเจ้างูตัวนี้ขนาดของมันก็ไม่ธรรมดาจริงๆ
“ถึงแข้งขาลุงจะไม่ค่อยดี แต่อาวุธของลุงก็ยังใช้ได้นะหนู”
“ฟ้าเชื่อค่ะ ดูซิเต็มไม้เต็มมือเชียว”
เธอใช้มือบีบกลางลำตัวลูกชายเขาเบา ๆ
“หืม…ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วนะหนู ช่วยจับลูกชายลุงออกกำลังกายทีเถอะ ไม่งั้นลุงต้องนอนอึดอัดเหมือนทุกทีแน่ ๆ”
เสี่ยนพดลถูกมือนุ่มนิ่มของพยาบาลสาวจับจนเกิดอารมณ์กระสัน
“อุ๊ย!...ไม่ได้นะคะลุงนพ ที่นี่มันโรงพยาบาลนะคะ”
เธอรีบปฏิเสธเสียงแข็ง
“นะ...นะ...นะ...หนูฟ้า ถือว่าสงเคราะห์คนเฒ่าคนแก่หน่อยนะจ๊ะ นิดนึงก็ยังดี”
“เอ่อ…แต่ว่า…ถ้าใครมาเห็นเข้า ฟ้าแย่แน่ ๆ เลยค่ะคุณลุง อย่าดีกว่านะคะ”
“โถ่…นะจ๊ะ…ถือว่าช่วยลุงเถอะ หนูก็น่าจะเข้าใจนะ ว่าอารมณ์แบบนี้ถ้าเกิดขึ้นแล้วไม่ได้ปลดปล่อยมันทรมานนะหนูจ๋า”
รุ่งฟ้าเข้าใจดีเลยล่ะ พยาบาลสาวลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ ใช้มือ ลูบไล้ดุ้นเนื้อแข็งปั๋งของลุงนพ จากนั้น…ก็กำไปตรงกลางลำตัวเจ้างูจนแน่น แล้วรูดชักขึ้น สาวลงช้า ๆ
ที่เธอสินตัดใจทำ…เพราะอยากจะสงเคราะห์คนแก่ด้วยส่วนหนึ่ง แต่อีกเหตุผลนั้น…เป็นเพราะเธอเองก็ดันเกิดอารมณ์กระสันซ่านขึ้นมาด้วยเช่นกัน
อวัยวะความเป็นชายไม่ว่าจะเป็นของคนหนุ่มหรือคนแก่ เมื่อมันแข็งทื่ออยู่ตรงหน้า ผู้หญิงอารมณ์เปลี่ยวอย่างรุ่งฟ้าก็หวั่นไหวเป็นธรรมดา
แล้วยิ่งถ้ามันทั้งใหญ่และยาวได้ถึงขนาดนี้ เธอก็ไม่อาจจะห้ามใจไหว อยากจะรีดพิษร้ายของเจ้างูยักษ์ตัวนี้ออกมาซะให้สะใจเลยล่ะ
“หืม...”
หญิงสาวเผลอครางออกมาเบา ๆ อย่างลืมตัว เธอเริ่มมีอารมณ์ร่วมขึ้นเรื่อย ๆ
แม้ว่าจะเห็นและจับอาวุธลับของผู้ป่วยชายมาเกือบทุกวัยจนชินมือ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นเร้าใจที่ได้สนองอารมณ์กระสันของตัวเองที่เกิดขึ้นได้เท่าครั้งนี้ ในเมื่ออีกฝ่ายต้องการ รุ่งฟ้าก็จะสนองให้อย่างถึงใจเลยทีเดียว
“อูยยย...หนูฟ้าจ๋า ทำไมเก่งขนาดนี้ ลุงเสียวไปหมดแล้ว”
ชายสูงวัยนอนบิดไปมา ซี๊ดซ๊าดที่ปาก พยาบาลสาวรู้ดีว่าจะต้องจัดการยังไง ให้ท่อนเนื้อแข็งกร้าวยอมศิโรราบแต่โดยดี
“เจ็บหรือเปล่าคะคุณลุง มือหนูมันฝืดไปหน่อย งั้น…ใช้นี่ก็แล้วกัน”
พูดจบประโยค พยาบาลสาวก็บ้วนน้ำลายรดลงไปตรงหัวเห็ดสีคล้ำของเสี่ยนพดลทันที
- ผู้เขียน
