EP.34

960 คำ

'อะไรจะเกิดก็คงต้องเกิด' รินะคิดถึงคำนี้ขึ้นมาได้ในตอนที่อนาคินบอกว่าจะมาหาเธอที่ห้องหลังจากที่ส่งข้อความไปบอกเขาว่าเธอกลับมาจากกินข้าวกับเพื่อนแล้ว อนาคินเข้ามาตัวเปล่าแตกต่างจากทุกครั้งที่เขามักติดกระเป๋าเสื้อผ้าด้วยสำหรับนอนค้าง เหมือนชายหนุ่มรู้ว่าเธอมองที่มือเขาแล้วคิดอะไรเลยอธิบาย "พี่ต้องกลับไปที่บ้าน พรุ่งนี้จะพาป๊าไปงานแต่งงานญาติแต่เช้า" รินะโล่งใจ นึกว่าเขาจะมาบอกเลิกเธอเสียอีก... "พี่คินจะคุยกับรินะเรื่องอะไรเหรอคะ" "ตอนที่อยู่โรงพยาบาลทำไมถึงพูดแบบนั้นกับซอนย่า" ใบหน้าที่ดูซีเรียสทำให้รินะใจแป้ว เธอน้อยใจเรื่องนี้อยู่แล้ว แม้จะเตรียมใจไว้ แต่ตอนที่ได้ยินจริงๆ กลับรับไม่ได้ "..." หญิงสาวกัดริมฝีปากล่าง ใบหน้าที่เคยยิ้มสดใสหม่นเศร้า ดวงตาที่เคยเป็นประกายมีหยดน้ำตาคลอ อนาคินถอนหายใจ "เราตกลงกันว่ายังไงรินะก็รู้อยู่แล้ว ตอนที่อยู่ด้วยกันพี่คิดว่าเราปรับตัวเข้าหากันได้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม