“น้ำแข็ง!” แจ็คกี้ขยับเข้าไปใกล้น้ำแข็ง และดึงร่างที่เสียขวัญจนน่าสงสารเข้ามาโอบกอดไว้
“เตรียมตัว เราจะกลับเมืองไทยทันที ไปช่วยน้องมายด์กัน เรายังมีโอกาส น้ำแข็งฟังแด๊ดนะ ลูคิเมีย รักษาได้ น้องมายด์มีพ่อและแม่ ต้องใครสักคนหนึ่งที่ไขกระดูกเข้ากันกับน้องมายด์”
“ฮือ ฮือออออ แจ็คกี้ น้ำแข็งกลัว กลัวจริงๆค่ะ กลัวว่าจะช่วยลูกไม่ได้”
“อย่าหมดกำลังใจ น้องมายด์จะต้องปลอดภัย ถ้าไขกระดูกของน้ำแข็งและไมล์เข้ากันกับน้องมายด์ไม่ได้ แด๊ดจะจ่ายให้กับคนที่ไขกระดูกเข้ากับน้องมายด์ สองล้านเหรียญสหรัฐ แด๊ดจะประกาศไปทั่วโลก แด๊ดทำได้ เชื่อแด๊ดนะ” น้ำแข็งกอดเอวแจ็คกี้ไว้แน่น และซบใบหน้าปล่อยโฮแนบกับแผ่นอกคนที่เธอรักเหมือนพ่อ
“ไมล์นอนเสียบ้างเถอะ!”
“ผมไม่เป็นไรครับ” ไมล์นั่งอยู่ข้างเตียงน้องมายด์มาสองวันสองคืนแล้ว น้องมายด์แค่นอนอยู่ในโรงพยาบาล มีเพียงการตรวจร่างกายตามปกติเหมือนทุกวัน
ศศิกานต์และเอกพจน์
