ผ่านไปเป็นชั่วโมงแล้ว แต่กานต์สิชาก็ยังนอนพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียงพยายามข่มตาให้หลับและลืมเรื่องที่รับรู้มาเมื่อครู่แต่ยิ่งอยากจะลืมสมองของเธอก็ยิ่งคิดมากขึ้น
เสียงออดที่หน้าบ้านดังขึ้นทำให้กานต์สิชาดีใจมากๆ เพราะคิดว่าน้องสาวของตนเองน่าจะกลับมาแล้วเพราะตอนนี้เธอกำลังต้องการจะคุยกับใครสักคน แต่ก็รู้สึกแปลกใจมากเพราะปกติแล้วกานต์สิชาก็มีกุญแจรั้ว
หญิงสาวหยิบเสื้อคลุมมาสวมทับชุดนอนก่อนจะรีบเปิดประตูบ้านออกไปเมื่อเดินไปใกล้รั้วก็เห็นว่ารถที่จอดอยู่ไม่ใช่รถของน้องสาวเธอหยุดและคิดจะหันหลังกลับแต่เจ้าของรถคันก็เรียกเสียก่อน
“ครีมพี่มีเรื่องจะคุยกับครีม” ปุริมปรัชญ์พูดด้วยเสียงที่ดังเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะไม่ได้ยิน
“พี่เปรมค่ะตอนนี้มันดึกแล้วครีมว่ามีอะไรเราค่อยพูดกันพรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ” กานต์สิชาเดินเข้ามาหาแต่ยังไม่เปิดประตูรั้ว
“แล้วครีมคิดว่าถ้าเราไม่ได้คุยกันคืนนี้ครีมจะนอนเหรอ”
“หลับสิคะเม
