บ่ายวันแรกบนเกาะเสม็ดปุริมปรัชญ์พากานต์สิชาไปนั่งคาเฟ่แห่งหนึ่งบรรยากาศค่อนข้างคึกคักมากเพราะเป็นช่วงเทศกาลปีใหม่
ทั้งสองสั่งขนมและเครื่องดื่มมาจนเต็มโต๊ะเพราะหญิงสาวอยากจะลองชิมเค้กร้านอื่นบ้างเผื่อจะเอาไปปรับใช้กับร้านของตัวเอง
“พี่เปรมว่าอร่อยไหมคะ”
“อร่อยนะแต่เค้กเผือกนี่มันหวานไปและไม่หอมเหมือนที่ร้าน ของครีม ส่วนบลูเบอรี่ชีสเค้กก็ถือว่าใช้ได้แต่ก็ยังสู้ร้านของครีมไม่ได้อีกนั่นแหละ”
“พูดเบาๆ ค่ะพี่เปรมเดี๋ยวเจ้าของร้านมาได้ยินเขาก็เสียใจหรอกค่ะ”
“พี่ก็ตอบไปตามความจริง แต่เค้กชาไทยนี่พี่ว่าโอเคนะหอมกลิ่นชาไทยมากๆ ในร้านครีมยังไม่มีเมนูนี้ใช่ไหมล่ะ”
“มีสิคะ พี่เปรมไม่เคยกินเองหรือเปล่า”
“แต่พี่ไม่เคยเห็นมันวางอยู่ในตู้เลยนะ”
“ก็ครีมทำวันหนึ่งไม่เยอะค่ะ ส่วนใหญ่มันก็จะหมดตั้งแต่บ่ายพี่เปรมมาที่ร้านตอนเย็นก็เลยไม่เห็น ถ้าพี่เปรมอยากกินเดี๋ยวครีมจะเหลือไว้ให้ชิ้นหนึ่งดีไหม”
