คนงานโคตรหล่อ
501 คำ
อีกอย่าง ราตรีเองก็ยังสาว แถมสวยเซ็กซี่อีกต่างหาก แค่ส่งสายตาอ่อยซะหน่อย ขี้คร้านหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่จะหลงเสน่ห์ ไปตาม ๆ กัน
ขณะที่คุณนายไฮโซกำลังนั่งคิดอะไรเพลิน ๆ อยู่นั้น ก็มีเศษอิฐ ลอยมากระแทกกับรถพอร์ชคาเยนสีขาวคันงามของเธอเข้า
“ว๊าย!!! ไอ้บ้าเอ๊ย...ไอ้พวกก่อสร้าง นี่มันทำงานกันยังไงเนี่ย ไม่รู้ว่ารถฉัน จะเป็นรอยอะไรมากหรือเปล่า”
เธอบ่นลั่น ก่อนจะหยิบแว่นตากันแดดแบรนด์เนมมาสวมใส่ แล้วจึงเดินลงไปดูจุดเกิดเหตุ
“อ๊อย...อีพวกบ้า! โง่เง่าเต่าตุ่น รถฉันเพิ่งจะเคลือบแก้วมาด้วย ดูซิ กระแทกซะแรงเลย เป็นรอยหมดแล้วเนี่ย”
สาวสวยโวยวาย เสียงดัง พลางใช้มือลูบเบา ๆ ตรงตัวถังรถ
“เอ่อ...ผมต้องขอโทษ แทนเด็กมันด้วยนะครับ คือ...เด็กมันไร้ประสบการณ์น่ะ ความระมัดระวัง อาจมีไม่พอ”
สมหมาย หัวหน้าคนงาน พูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล
“แล้วรถฉันเสียหาย พวกแกมีปัญญาชดใช้หรือเปล่าล่ะ”
เธอพูดพลาง หันหน้าไปมองเขา ก่อนจะนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า นี่คือคนงานก่อสร้าง
สูงยาวเข่าดี แถมเสื้อก็ไม่ใส่ กล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ
หน้าท้องเป็นริ้ว อย่างกับพูทุเรียนแหนะ
ผิวดำเกรียม ดูเถื่อนดีจัง ไม่ได้บ้าผู้ชายหรอกนะ แต่แค่หวั่นไหวเฉย ๆ
“คุณผู้หญิงครับ พวกผมทำงาน ได้วันละสามร้อย ก็ยังไม่พอจะยาไส้เลย คงไม่มีเงิน ไปจ่ายค่าซ่อมรถหรูให้หรอกครับ”
“งั้นก็...เอ่อ...มะ...มะ...ไม่เป็นไร! คราวหลังก็ระวังหน่อยแล้วกัน”
ราตรีพูดพลาง จ้องมองร่างกำยำของเขาผ่านแว่นกันแดด อย่างไม่ลดละ
เหมือนว่า เธอกำลังสำรวจอณูเนื้อทุกส่วนสัดของเขาอยู่ยังไงอย่างนั้นเลย
“ขอบคุณนะครับคุณผู้หญิง ที่ไม่เอาเรื่อง สวยแล้วยังใจดีอีก”
สมหมายเองก็ใช่ย่อย แอบหยอดคำหวานตามสไตล์เสือผู้หญิง กลับไปเช่นกัน
สายตาประดุจนักล่า กำลังพินิจพิจารณา ส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอ พลางกลืนน้ำลายลงคอ
เพราะชุดที่ราตรีสวมใส่ มันช่างสั้นจนเกือบจะเห็นแก้มก้น แถมผิวพรรณก็ยังขาวนวลเนียน จนอยากจะคาบไปกินในพุ่มไม้ด้านหลังตลาด ให้สิ้นซากไปเลย
“อ้าว...พี่หมาย! อุ๊ย!..คะ..คะ...คุณนาย เอ่อ...มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าคะ?”
“นังแตงกวา มัวทำอะไรอยู่ ทำไมนานจัง”
ราตรีพูดจบ ก็สะบัดก้นเดินขึ้นรถ
“พี่หมาย มีเรื่องอะไรกันเหรอคะ?”
“คือ...เด็กฝึกงาน มันทำก้อนอิฐกระเด็น ไปโดนรถคุณผู้หญิงน่ะ”
“ว๊าย...ซวยแน่ ๆ เลยงานนี้!!! เอ่อ...แล้วคุณราตรีเธอว่ายังไงบ้าง ด่ายับเลยล่ะซิ”
“ก็...แค่บ่นนิดหน่อย แต่พอพี่ขอโทษ เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ”
- ผู้เขียน
