“พ่อว่าไงนะ ยัยหนูอยู่ไหน พูดอีกทีซิ” นิลวราร้องเสียงหลงเมื่อได้ยินสิ่งที่บิดาบอก
“ลูกของเอ็งอยู่กับพ่อของลูก” นายชาละวันเอ่ยออกมาเสียงอ่อย
“พ่อทำอย่างนี้ได้ยังไง” เสียงของบุตรสาวดังจนทำให้นายชาละวันรู้สึกกลัวขึ้นมาทันที
“ก็พ่อกลัวว่าเอ็งกับลูกจะลำบาก เพราะพ่อคงอยู่กับเอ็งได้ไม่นานหรอก” นายชาละวันเอ่ยตามจริง
“หมายความว่ายังไงพ่อ” นิลวราแปลกใจกับสิ่งที่เธอได้ยินจากปากบิดา
“พ่อเป็นมะเร็ง พ่อคงอยู่ได้อีกไม่นาน ห่วงเดียวที่พ่อมีอยู่นั่นก็คือแกกับลูก เพราะฉะนั้นสิ่งที่พ่อทำทั้งหมดก็เพื่อให้แกกับลูกสบาย อย่าโกรธพ่อเลยนะ” นายชาละวันสารภาพออกมาเสียงเศร้า ทันทีที่นิลวราได้ยิน อารมณ์โกรธก็เปลี่ยนเป็นเสียใจขึ้นมาทันที เมื่อรู้ว่าบิดาป่วยเป็นมะเร็ง นั่นก็หมายความว่าท่านอาจจะอยู่กับเธอได้ไม่นาน
“ทำไมพ่อไม่บอกนิล พ่อต้องรักษาตัวสิ พ่อต้องอยู่กับนิลและหลานไปนานๆ” นิลวราน้ำตาไหลออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว
