บ่วงรักพันธนาการเสน่หา

นอกใจ...1

“ทำไมล่ะแพร เราเคยรักกันมากไม่ใช่เหรอ” เสียงของชายหนุ่มแหบแห้งด้วยความผิดหวัง

“มันจบตั้งแต่วันที่พี่เตเลือกที่จะนอกใจแพรแล้วแหล่ะค่ะ แพรจะไปตามทางของแพร พี่เตก็ควรจะไปตามทางของพี่ โลกของเราไม่มีวันบรรจบกันอีกแล้ว” แพรวาไม่สามารถให้อภัยผู้ชายที่เธอรักได้อีก เพราะหากเธอให้อภัยเขาวันนี้ เธอก็คงต้องโดนเขาย่ำยีหัวใจอีกนับครั้งไม่ถ้วน ความเจ้าชู้ลองได้เกิดกับใครแล้ว เขาก็ว่ามันมักจะอยู่กับคนนั้นไปจนวันตาย

“แพร พี่จะไม่ทำอีกแล้ว พี่ขอโทษ ต่อให้พี่ต้องขอโทษแพรเป็นหมื่นเป็นล้านครั้งพี่ก็ยอม ขอแค่แพรยอมยกโทษให้พี่” เตมินทร์วันนี้ไม่เหลือคราบราชสีห์อยู่เลย เหลือเพียงชายหนุ่มที่กำลังงอนง้อคนรักกลับมา แม้ว่าตนเองจะแทบไม่มีหวังเลยก็ตาม

“ถ้าพี่เตรักแพรจริง พี่เตก็คงไม่ทำแบบนี้หรอก ได้โปรดปล่อยแพรไปด้วยเถอะ อย่าให้แพรต้องรังเกียจพี่เตไปมากกว่านี้เลย” แพรวาเอ่ยด้วยความเหนื่อยล้า เธอไม่ต้องการให้เขามาง้องอนขอคืนดี เพราะเธอไม่อยากเจ็บกับการกลับไปคบกับเขาอีก และอีกอย่างครอบครัวของเธอคงไม่มีวันยอมรับเตมินทร์อย่างแน่นอน เธอควรจะตัดใจเลิกรากับเขาตั้งแต่ตอนนี้ นั่นคือทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเรื่องเธอและเขา

“อย่าผลักไสพี่ไปไหนอีกเลยนะแพร พี่รักแพร พี่พร้อมจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อแพร” เตมินทร์ยังไม่ยอมแพ้ เขายังพยายามยื้อขอโอกาสจากหญิงสาว

“อย่าให้แพรต้องทำอะไรที่มันรุนแรงไปกว่านี้เลยค่ะ พี่เตยอมปล่อยแพรไปง่ายๆ ดีกว่า” ความอดทนของหญิงสาวค่อยๆ หมดลงเรื่อยๆ หากว่าเขายังตื้ออยู่เช่นนี้ สายสัมพันธ์ที่มันมีอยู่มากล้นของเธอและเขา มันจะทำให้เธอหวนกลับเข้าไปในวังวนของเขาอีกครั้ง

“แพรหมายความว่าไง” เตมินทร์สงสัยในสิ่งที่หญิงสาวกล่าว เขาไม่เข้าใจว่าแพรวากำลังจะทำอะไร

“ถ้าพี่เตยังตามมาวุ่นวายกับชีวิตแพรแบบนี้ แพรอาจจะหายไปจากโลกนี้ตลอดกาลเลยก็ได้” แพรวากล่าวอย่างจริงจัง นี่ไม่ใช่คำขู่ แต่มันคือความรู้สึกจริงๆ ของเธอ แค่งานแต่งงานล่มกลางคันเธอก็อายไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน แล้วเขายังมาตามวุ่นวายกับเธออีก เธอเหนื่อย เธอไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว

“ถ้ามันทำให้แพรลำบากใจขนาดนั้น พี่ก็ขอให้แพรโชคดี เพราะพี่คงทนไม่ได้ที่จะต้องเห็นแพรจากโลกนี้ไป แต่แพรจำไว้อย่างหนึ่งนะ ไม่ว่าจะนานแค่ไหน พี่ก็จะยังรักและรอแพรคนเดียว” เตมินทร์ต้องยอมแพ้ เพราะเขาไม่อยากเสี่ยงให้เธอทำร้ายตนเอง แม้ว่าจะต้องเจ็บปวดแค่ไหน เขาก็ต้องยอมรับผลจากการกระทำของเขา

“ขอบคุณนะคะที่เข้าใจแพร แต่พี่เตอย่ามายึดติดกับแพรอีกเลยค่ะ มันจะเสียเวลาเปล่า” แพรวากล่าวก่อนที่จะเดินไปจากชายหนุ่ม ในขณะที่เตมินทร์ถึงกับทรุดลงด้วยความเสียใจ ที่เขาไม่สามารถรั้งหญิงสาวอันเป็นที่รักได้