บ่วงรักพันธนาการเสน่หา

บ่วง

เมื่อได้ยินเสียงเรียกของเขา หญิงสาวก็จำเป็นต้องหยุดชะงักทันที ใช่สิ เธอไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมเธอต้องหนีด้วย หญิงสาวจึงหันหน้ามาเจอกับเจ้าของเสียงเรียก ด้วยจังหวะหัวใจที่เต้นจนแทบจะหลุดออกมาด้านนอก

“มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ ถ้าไม่มีแพรขอตัว” หญิงสาวเอ่ยออกมาเสียงห้วน แม้แต่เป็นคนรู้จักเธอก็ไม่อยากให้เขา

“ชาตินี้แพรคงไม่มีวันอภัยให้พี่ใช่มั้ย” เตมินทร์เอ่ยถามเสียงสั่น เขากำลังชั่งใจว่าเขาควรทำอย่างที่ใจเขาต้องการมั้ย ในเมื่อฟ้าส่งเธอมาอยู่ตรงหน้า เขาควรจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอกลับมาอยู่กับเขา แบบนั้นสิมันถึงจะถูก

“เวลาที่ผ่านมามันทำให้แพรรู้แล้วว่าชีวิตของแพรอยู่ได้โดยไม่ต้องมีพี่เต” แพรวากล่าวออกมาเสียงเศร้า เธอไม่รู้ว่าเขามาทำอะไรที่นี่ หรือนี่อาจจะเป็นอีกหนึ่งโรงแรมของเขาเพราะครอบครัวของเขาทำธุรกิจนี้อยู่แล้ว มันช่างเป็นความโชคร้ายของเธอเหลือเกิน ที่เธอต้องกลับมาเจอกับเขาอีกครั้ง

“แต่พี่กลับไม่คิดแบบนั้นนะ ในเมื่อเรามาเจอกันอีกรอบ มันก็หมายความว่าฟ้าตั้งใจส่งเราสองคนมาเจอกัน เพราะฉะนั้นพี่จะไม่มีวันปล่อยแพรไปไหนอีกแล้ว” เตมินทร์กล่าวจริงจัง เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาเอ่ย หญิงสาวก็ต้องตกใจเป็นอย่างมาก เธอถอยหลังก่อนที่จะหมุนตัวเดินออกไปจากบริเวณนั้น

แต่แล้วสิ่งที่เธอกลัวที่สุดก็เกิดขึ้นจนได้ เมื่อชายหนุ่มฉุดแขนของเธอไว้ หญิงสาวพยายามสะบัดมันออก เธอต้องรีบหนีไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด แต่มือของเขาก็แน่นราวกับคีมเหล็กก็ไม่ปาน เธอไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร แต่การเอาตัวออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดมันน่าจะเป็นทางเลือกที่ดี

“นี่จะทำอะไร ปล่อยแพรนะ” หญิงสาวเริ่มโวยวายด้วยความหวาดกลัว

“ไม่มีวัน พี่จะไม่มีทางปล่อยแพรไปอีกแล้ว” เตมินทร์กล่าวเสียงเครียด ก่อนที่ใบหน้าคมสันจะบดจูบลงที่เรียวปากบางด้วยความคิดถึง นานเท่าใดแล้วที่เขาไม่ได้ลิ้มรสความหอมหวานของเรียวปากบาง ในขณะที่คนตัวเล็กก็พยายามดิ้นรนขัดขืน แต่เธอก็สู้แรงของเขาไม่ได้ เธอกลัวเหลือเกินว่าเธอจะใจอ่อนไปกับเขา เพราะลึกๆ ในใจของเธอแล้ว เธอยังมีเขาอยู่ในหัวใจไม่เคยเลือนหายไป

เมื่อดูดกลืนความหอมหวานจากเรียวปากบางจนพอใจ ชายหนุ่มจึงยอมปล่อยหญิงสาว เธอเข่าแทบทรุดจนเขาต้องพยุงไว้ เมื่อตั้งสติได้ ฝ่ามือเรียวเล็กก็ฟาดไปที่ใบหน้าคมสันนั้น จนปื้นสีแดงที่เกิดจากฝีมือของหญิงสาวเด่นหราอยู่บนใบหน้าของชายหนุ่ม

“หยาบคายที่สุด พี่กล้าทำอย่างนี้ได้ยังไง เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว” หญิงสาวน้ำตาคลอด้วยความช้ำใจที่ถูกเขาเอาเปรียบ ในขณะที่เตมินทร์ก็รู้สึกผิดไม่น้อย แต่ความรักและความคิดถึงที่เขามีให้เธอมันมากล้น เกินที่เขาจะห้ามใจของตนเองได้