วิมล....
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องสีขาวที่มีเครื่องมือแพทย์มีสายน้ำเกลือห้อยข้างเตียง ฉันมองไปรอบๆห้องมันคือห้องในโรงพยาบาลแถมยังเป็นห้องพิเศษอีก นี่ฉันยังไม่ตายอีกเหรอ
"โอ๊ย" ฉันรุ้สึกเจ็บศรีษะพอเอามือจับปรากฏว่ามันมืผ้าก๊อตพันเอาไว้อยู่
"คนไข้ฟื้นแล้วเหรอคะ" เป็นพยาบาลที่เดินเข้ามาพอดี
"ฉันมาอยู่ที่นีไ่ด้ยังไงคะ"
"เมื่อคืนคุณประสบอุบัติเหตุคนที่ชนคุณเข้ามาส่งค่ะแล้วก็รับเป็นเจ้าของไข้ด้วย" ฉันรุ้สึกผิดขึ้นมาทันทีเพราะฉันเป็นคนวิ่งไปให้รถชนเองเพื่อฆ่าตัวตายแต่คนที่ฉันทำให้เขาเดือดร้อนกลับมาช่วยฉันแล้วพาส่งโรงพยาบาล ให้ฉันพักห้องพิเศษแถมยังเป็นเจ้าของไข้อีก ฉันรู้สึกละลายใจเหลือเกิน ในขณะที่ฉันกำลังรู้สึกผิดกับตัวเองประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามา ฉันมองเขาด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบายฉันไม่คิดว่าตัวฉันจะได้เจอเขาอีกครั้ง เขาคือรักแรกของฉันเอง แต่ดูเหมือนว่าเขาจำฉันไม่ได้เพราะถ้าเขาจำได้เขาคง
