วิมล....
ฉันที่กำลังตื่นตระหนกกับสิ่งที่ไม่เคยเห็นและกำลังคิดหาทางช่วยตัวเองเพราะฉันไม่พร้อมที่จะช่วยเขา ฉันต้องช่วยตัวเองให้ได้ก่อนเมื่อคิดได้อย่างงั้นฉันก็รีบวิ่งลงจากเตียงแล้วพุ่งไปหน้าประตูห้องทันที แต่ประตูมันเปิดไม่ออกพยายามเท่าไหร่มันก็เปิดไม่ออกพอรู้ว่าไม่สามารถออกไปได้ฉันก็พยายามอ้อนวอนเขา ฉันนั่งลงพร้อมกับยกมือไหว้เขาด้วยความกลัวว่าเขาจะข่มขืนฉัน
"คุณมาร์ชคะมลขอร้องอย่าทำอะไรมลเลยนะคะ มลไม่พร้อมที่จะช่วยคุณมาร์ชจริงๆ มลไม่เคยทำเรื่องอย่างว่ามาก่อนมลกลัวค่ะ" ฉันบอกเขาเพราะฉันกลัวจริงๆ ฉันยังจำภาพที่ตัวเองกำลังจะถูกเฮียหมูเข้ามาข่มขืนได้แม่น
"เธอเข้าไปอยู่ในห้องน้ำจนกว่าจะเช้าแฃวไม่ต้องออกมาถึงฉันจะเคาะยังไงก็ไม่ต้องออกมา" เขาบอกกับฉันโดยที่น้ำเสียงของเขาไม่ปกติ
ฉันเงยหน้ามองคุณมาร์ชเห็นเขานั่งชันเข่าอยู่ที่พื้นมีผ้าห่มที่เขาลากมันลงมาปิดบังร่างกายของเขาเอาไว้ เหมือนเขากำลังทรม
