วิมล....
หลังจากที่ฉันกับคุณมาร์ชคุยกันปรับความเข้าใจกันคุณมาร์ชจับมือฉันเดินออกมาจากห้องพักเพราะมันใกล้เวลาที่เราต้องขึ้นไปบนเวทีกันแล้ว ไม่รุ้ว่าทำไมครั้งนี้ใจฉันถึงสั่นไปหมดมันเต้นแรงมากๆ ความรู้สึกนี้มันเคยเกิดขึ้นมาแล้วครั้งนึงเมื่อหลายปีก่อนตอนที่ฉันเจอเตวิชตอนนั้นฉันก็รู้สึกแบบนี้เหมือนกัน ฉันเคยคิดว่าคงไม่มีใครทำให้ฉันใจแต้นแรงแบบนั้นอีกแล้วเพราะขนาดพี่ภพที่เคยเป็นแฟนของฉันฉันยังไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลยสักครั้ง หรือว่าฉันกำลัง...ตกหลุมรักคนข้างๆคนที่ฉันไม่เคยแม้แต่จะคิดอะไรกับเขาคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าบ่าวของฉันและกำลังจะเป็นสามีของฉันในอีกไม่ช้านี้
และในขณะที่เรากำลังจับมือกันเดินเข้าไปในงานฉันก็รู้สึกประหม่าและกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ฉันหยุดเดินไม่กล้าเข้าไป ฉันไม่รู้ว่าฉันกำลังกลัวอะไรกันแน่ระหว่างกลัวว่าจะทำให้เขาอายขายหน้าเพราะฉันไม่ใช่ลูกคุณหนูไม่ใช่คนที่มีฐานะเดียวกับเขาฉ
