เตวิช....
ผมแทบกินข้าวไม่ลงเพราะต้องนั่งร่วมโต๊ะกับไอ้มาร์ช ไม่รู้จะชวนมันมากินข้าวด้วยทำไม แต่ก็นั่นแล่ะครับในเมื่อทั้งแม่ทั้งเมียอยากให้มันกินด้วยผมก็ต้องฝืนกินไป
"ม๊าครับนี่เป็นซุปไก่ที่แม่ของผมท่านทำมาให้อลิซโดยเฉพาะพอท่านรู้ว่าอลิซท้องท่านก็เลยทำมาให้ยังไงฝากม๊าด้วยนะครับ"
"ฝากขอบคุณแม่ด้วยนะจ๊ะที่เอ็นดูอลิซ"
"อลิซก็เหมือนลูกสาวของแม่ผมครับตอนเด็กๆเวลาพ่อแม่อลิซไปทำงานต่างประเทศอลิซก็จะไปอยู่ที่บ้านผมเพราะเป็นเพื่อนน้องสาวผม" ผมนั่งฟังม๊ากับไอ้มาร์ชคุยกันอย่างถูกคอเหมือนผมเป็นส่วนเกินยังไงยังงั้น ส่วนเด็กๆก็นั่งทำการบ้านกันที่โต๊ะส่วนเมียก็ไม่รู้หายไปไหนพอทานข้าวเสร็จก็หายไปเลย จะออกไปตามหาก็ลุกไม่ไหวมันทั้งมึนทั้งเวียนหัวอยากจะอาเจียนตลอดเวลา ดีว่าช่วงนี้ผมไม่ต้องไปมหาลัยเพราะใกล้จบแล้ว ผมที่ไม่รู้จะทำอะไรก็เลยกินมะม่วงฆ่าเวลารอเมียพาขึ้นบนห้องเพราะเดินขึ้นเองไม่ไหว นี่ผมแพ้ท้องห
