บทนำ

792 คำ
ภายในคฤหาสน์หลังงามเต็มไปด้วยบรรยากาศของงานวันเกิด ที่ถูกแต่งแต้มสีสันสดใสของลูกโป่ง สายรุ้งหลากสี ตุ๊กตาน่ารักๆ และกล่องของขวัญที่ประดับเรียงรายตามมุมต่างๆ ริมกำแพงฝากหนึ่งถูกตกแต่งด้วยพู่ที่แดงมีตัวอักษรสวยๆ ห้อยลงมาอยู่ตรงกลางอ่านได้ว่า ‘สุขสันต์วันเกิดอายุครบ 18 ปี... เสี่ยวหลินหลานรัก’ ตรงกลางลานของตัวบ้านโอ่โถงตั้งเค้กวันเกิดสูงห้าชั้น บนยอดตกแต่งเป็นรูปเจ้าหญิงผายกระโปรงออกทั้งสองมืออย่างงดงาม รอให้ผู้เป็นหลานสาวคนเดียวของเจ้าสัวนพมาอธิษฐานขอพรและตัดเค้กแจกจ่ายผู้คนที่มาร่วมงาน ซึ่งเป็นกลุ่มเพื่อนในชั้นมัธยมปลายของหลานสาว สมาชิกในครอบครัว รวมถึงเหล่าคนงาน พ่อบ้าน แม่บ้าน สาวใช้ภายในคฤหาสน์ บรรยากาศข้างล่างกำลังสนุกสนานรื่นเริง มีเสียงพูดคุยสรวลเสเฮฮาไม่ขาดสาย บางส่วนโยกย้ายสายสะโพกเบาๆ ไปตามบทเพลงเร้าใจ ผิดกับบรรยากาศอึมครึมบนชั้นสองตรงเชิงบันไดวนหินอ่อนที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายความดุเดือด เสมือนมีควันไฟคุกรุ่นลอยขึ้นมาจากเรือนร่างของเด็กสาวผู้เป็นเจ้าของงานวันนี้ “เธอพูดว่าอะไรนะ!” เด็กสาวในชุดเดรสแขนกุดสีชมพูประโปรงสั้นบานฟูฟ่องแผดเสียงถามอย่างเอาเรื่อง เด็กสาวอีกคนในชุดที่สีขาวบริสุทธิ์เรียบง่ายรีบส่ายหัว สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจและหวาดกลัว ปฏิเสธเสียงสั่นว่า “ฉะ...ฉันเปล่านะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” “ไม่ได้ตั้งใจเหรอ?” น้ำเสียงแค่นเยาะ แทบจะคำรามถาม “ฉันขอโทษ เธออย่าโกรธเลยนะ” เด็กสาวชุดขาวพร่ำวิงวอนปากคอสั่น ในดวงตาคู่โศกมีน้ำคลอหน่วย ใบหน้าอ่อนแอ แทบจะยกมือไหว้อีกฝ่ายปลกๆ “คิดว่าฉันจะเชื่อเหรอ” เด็กสาวชุดชมพูเหยียดมองอย่างเย็นชา ไม่มีความสงสารเห็นใจเลยสักนิด “เธอจะให้ฉันทำยังไงล่ะ ฉันยอมทุกอย่าง” พูดพร้อมกับพุ่งตัวเข้ามาหา จับมืออีกฝ่ายเอาไว้แน่น เขย่าไปมาราวกับต้องการแสดงความจริงใจ เด็กสาวชุดชมพูมองหล่อนด้วยสายตาสะอิดสะเอียน กำลังจะสะบัดมือออก แต่เพราะรู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงและฉับพลันที่บริเวณต้นแขนด้านในที่บอบบาง ทำให้เผลอตัวสะบัดมือเต็มแรงโดยไม่ยั้ง มือที่บีบมือเธอแน่นจู่ๆ ก็คลายออก ตัวคนหงายหลังกลิ้งตกบันไดสูงชัน “ว้ายยย! กรี๊ดดด!” เสียงหวีดร้องของเด็กสาวชุดขาวผสานกับเสียงของแขกภายในงานดังก้อง สะเทือนจนร้าวไปทั้งหูของเด็กสาวชุดชมพู ดวงตากลมโตหวานฉ่ำเบิกโพลง มองร่างอ่อนแอที่กลิ้งหลุนๆ ตกลงไปตามขั้นบันไดอย่างน่าหวาดเสียวด้วยความตกตะลึง ร่างของหล่อนกองอยู่คาเชิงบันได นอนแน่นิ่งไม่ไหวติงเหมือนคนตาย บริเวณศีรษะค่อยๆ มีเลือดสีแดงฉานไหลออกมาอาบชุดสีขาวอย่างน่าสยดสยอง ทำให้คนมองหายใจไม่ออก หัวใจบีบรัดแน่นเหมือนโดนมือคนมาบีบกำเอาไว้ รับรู้ได้ถึงแรงบีบคั้นครั่นครามเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เด็กสาวชุดสีชมพูยืนตัวชาดิก ขาทั้งสองข้างเหมือนถูกตรึงไว้ด้วยตะปูตัวเขื่อง ในหัวมึนงงไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร สูญเสียประสาทสัมผัสทั้งห้าไปชั่วขณะ แม้แต่จะเปล่งเสียงก็ยังทำไม่ได้ ได้แต่จ้องมองคนที่นอนอยู่ข้างล่างไม่กะพริบตา ในแววตามีความประหลาดใจล้ำลึกว่ามันไม่ควรเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ท่ามกลางความวุ่นวายและเสียงเซ็งแซ่ ชายหนุ่มในวัยเลยเบญจเพสมาหนึ่งปีวิ่งมาหยุดอยู่ตรงด้านหน้าเด็กสาวชุดขาว แล้วก้มลงมองหล่อนแวบเดียวก็เงยหน้ามองเธอเขม็ง คิ้วหนาเข้มขมวดแน่น สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและโกรธแค้น ดวงตาลึกซึ้งอยู่เป็นนิตย์ยามนี้ดุดันราวกับหอกที่พุ่งทะลุหัวใจเธอ เขาเกลียดเธอ! เป็นสิ่งที่เด็กสาวรู้ซึ้งดีแก่ใจ พริบตาเดียวเธอรู้สึกได้ว่ามีเลือดพุ่งทะลักออกมาหน้าอกข้างซ้าย ไหลรินอาบไปทั่วร่างกายของเธอ เธอได้แต่ยืนมองเขา สบเฉียบคมเย็นชาคู่นั้นโดยไม่อาจหันหน้าหนีได้ มองจนกระทั่ง... เขาก้มตัวลงอุ้มเด็กสาวในชุดขาวจากไปอย่างเร่งรีบโดยไม่แยแส ไม่มองมาที่เธอเลยสักนิด หลังจากวันนั้น เธอได้รับเพียงสายตาที่รังเกียจและสีหน้าเย้ยหยันจากเขา รวมถึงการกระทำที่สร้างความเจ็บช้ำน้ำใจจากคนที่รักอย่างไม่จบสิ้น....
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม