ลัลล์นลินเบิกตาโตทันทีที่เห็นสามีหนุ่มเดินนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำ เส้นผมเขาเปียกลู่ มีหยดน้ำร่วงหล่นไหลลงมาราวกับจะยั่วยวนใจเธอให้เตลิด สายตาอดมองตามไม่ได้ มันลดเลี้ยวลากผ่านหน้าอกผึ่งผายไล้ลงมาที่หน้าท้องหนั่นแน่น ผ่านเอวสอบแล้วมุดหายลงไปในจุดซ่อนเร้นที่ชวนให้จินตนาการ ก่อนจะเผลอกลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อกอย่างไม่รู้ตัว
อดชื่นชมไม่ได้จริงๆ ว่าเจษณะช่างเป็นผู้ชายที่มีรูปร่างสวยสมบูรณ์แบบตามธรรมชาติรังสรรค์ ราวกับเขาเป็นลูกรักของพระผู้เป็นเจ้าก็ไม่ปาน ไม่รู้ว่าชาติก่อนเธอทำบุญด้วยอะไร ถึงได้สามีที่หล่อเหลาเพอร์เฟกต์อย่างนี้
ลัลล์นลินแอบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ยิ่งมองเขาก็ยิ่งเป็นปลื้ม แต่ครู่ต่อมาก็พลันหน้าแดง นึกขึ้นได้ว่าคืนนี้เธอตั้งใจจะเป็นฝ่ายรุกเขาไม่ใช่หรือ ยังไม่ทันเริ่มก็กลับหลงเสน่ห์เขาเสียได้
แบบนี้มันใช้ได้ที่ไหนล่ะ!
เธอส่ายหัวเบาๆ ตั้งสติ แล้วเดินถือผ้าขนหนูเข้าไปหาเจษณ
