“เจ้านี่มันหล่อตั้งแต่เด็กเลยนี่นา… ดูสิตัวใหญ่เหมือนเด็กฝรั่ง ทั้งจมูก คิ้ว คางพ่อคุณเอ๊ยช่างคมคายเหลือเกิน… สงสัยจะหล่อติดพ่อมันนะ… ”
ยายจันทร์เผลอพูดออกมา…
ค่อยๆ เอื้อมมือเข้ามาแตะหน้าผากของเหลน ไล้ลูบแก้มจ้ำม่ำเนื้อตัวนุ่มนิ่มน่าทะนุถนอม
คำพูดที่ได้ยิน… ทำเอาไข่มุกสะท้านวูบในใจ หล่อนรู้สึกสงสารลูกชายขึ้นมาจับใจที่ไม่มีพ่ออยู่ด้วยในวันที่ลืมตามองโลก และตอนนี้คนที่เป็นพ่อของเด็กก็คงไม่รู้เช่นกันว่าเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาได้ถือกำเนิดขึ้นแล้วบนโลกใบเดียวกันนี้
อีกหนึ่งปีต่อมา
เสียงรถเบนส์สีดำคันหรูที่แล่นมาจอดหน้าประตูทางเท้าสวนลำไย ทำให้ยายจันทร์ที่กำลังนั่งเฝ้าคนงานที่จ้างมาเก็บลำไยในสวน ต้องลุกขึ้นมองด้วยความสงสัย
“คุณมาหาใครคะ… ”
ยายจันทร์เดินออกมาชะเง้อมองที่หน้าประตูรั้วสังกะสี ยกมือขึ้นป้องหน้าผากเพราะแสงแดดจ้าแยงตา เพื่อจะมองผู้มาเยือนให้ชัดๆ
ตกใจที่เห็นว่าชายที่กำลังก้า
