เสียงคำรามจะดังก้องกังวาน สร้างความหวาดกลัวน่าขนลุก เสือขาวตัวใหญ่เดินออกมาจากกรงขนาดใหญ่ ดวงตาสีน้ำเงินจ้องมองมนุษย์ในห้องราวกับอาหารอันโอชะ มันเดินเข้าไปเคลียคลอกับมาดามอลิสเซีย ไม่ต่างอะไรกับลูกแมวตัวน้อยที่ออนอ้อนกินนม แต่สำหรับเจ้านี่ไม่ใช่!!! มันคือ เสือขาว สัตว์เลี้ยงตัวโปรดของมาดามอลิสเซียนที่ถูกเลี้ยงมาตั้งแต่มันเกิด เลี้ยงมาตั้งแต่แม่ยันลูก ส่วนตัวพ่ออยู่ทางต้นตระกูลของมาดาม ถือได้ว่าเจ้าเสือขาวตัวนี้เป็นลูกรักสำหรับมาดามเลยทีเดียว
“ไงซีซาร์ สบายดีนะ” ไมค์ทักทายเจ้าเสือขาวราวกับเพื่อนสนิท มือหนาเกาคางอย่างเบามือ ไนท์เดินเข้ามากอดซีซาร์ด้วยความคิดถึงราวกับเป็นตุ๊กตาตัวโปรด
“ซีซาร์ วันนี้มีเนื้อหวาน ๆ ให้แกกินตัวแหละ” ไนท์ก้มลงพูดที่ข้างหูซีซาร์ ตัวชี้ไปยังลูกน้องทรยศสองคน ซีซาร์คำรามขานรับราวกับเข้าใจ
“ซีซาร์ อยากกินมั้ย” ไมค์พก้มลงพูด ซีซาร์คำรามขานรับ แล้วแยกเขี้ยทั้งสองข้าง
