บทที่23 นายมันงี่เง่า...

860 คำ

"ซวยอะไรของเธอ ใครมา?.." "ป๊ากับม๊ามา นายไปหาที่หลบก่อน!!.." "ไม่หลบ มาก็ดีจะได้คุยกับป๊าม๊าพี่เลย" "ไม่ได้ นายจะฆ่าฉันรึไง?.." "แล้วจะให้หลบแบบนี้ไปอีกเมื่อไหร่.." "เอาตอนนี้ให้รอดก่อน หลบในตู้เสื้อผ้าแล้วกัน เร็วสิภรัณพี่ขอร้อง เดี๋ยวพี่หาโอกาสบอกป๊าม๊าทีหลัง แต่ตอนนี้หลบก่อนน๊าาา.." "ก็ได้ อ้อนแบบนี้ใครจะไม่ใจอ่อนวะ" " ขอบใจนะ แฟนฉันน่ารักที่สุดเลย ^_^ .." "ไม่ต้องมาหวานเลย ป๊าม๊าพี่กลับเดี๋ยวผมจะกดพี่จมเตียงแน่" " >_< ไอ้เด็กหื่น เข้าไปได้แล้วป๊าม๊ารอนานแล้ว"จากนั้นภรัณก็เข้าไปแอบในตู้เสื้อผ้า... "ตู้เล็กนิดเดียว ยัดคนเข้ามาจังวะ"ภรัณบ่นพึมพำคนเดียว "มาแล้วคร๊า ...รอนานไหมคะ " "ไม่จ้า..ลูกไม่สบายหายแล้วหรอ "คนเป็นแม่เอ่ยถามลูกสาวทันทีที่เจอหน้า... "ม๊ารู้ได้ไงคะ" "ก็ภาคินโทรบอกม๊าไง เห็นบอกว่าตัวเองไม่ว่างงานกิจกรรมที่โรงเรียนเยอะ เลยให้ป๊ากับม๊าเข้ามาดูแทน" "อ๋อ เ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม