ภรัณค่อยๆถอนจูบอกแบบอ้อยอิ่ง
"ไหนดูซิยังมีไข้อยู่ไหม..ตัวยังร้อนอยู่เลยเดี๋ยวผมเช็ดตัวให้นะ .."
ลินดา: อื้อ..^_^ .."
ภรัณ : เดี๋ยวก็เช็ดตัวไม่เสร็จหรอก อย่ามายิ้มแบบนี้นะ เดี๋ยวจะกดให้จมเตียงซะเลยดีไหมหืม.."
ลินดา: นายกล้าทำฉันหรอ ฉันเป็นผู้หญิงตัวเล็กนิดเดียวเองนะ แถมยังเป็นไข้ด้วย "
ภรัณ :อ้อนเก่งนะเราหน่ะ ยัยบ๊องเอ๊ย !!.." ภรัณยิ้มให้ลินดา ทำไมรอยยิ้มของเขาช่างมีเสน่ห์จริงๆนะ มิน่าล่ะสาวๆถึงหลงไหลกันเยอะ
ภรัณ : พี่ลินๆๆ นี่เธอ!! ..มัวคิดอะไรอยู่?.."
ลินดา : ห๊ะ ก็คิดว่าทำไมแฟนของฉันถึงได้ยิ้มมีเสน่ห์แบบนี้ มิน่าสาวๆพากันหลงไหลคลั่งไคล้นายนัก.."
ภรัณ : แต่ผมก็ไม่เคยยิ้มให้สาวๆนะ ยกเว้นพี่คนเดียว"
ลินดา: แหวะ เลี่ยนเกินไปนะนายหนะ"
จากนั้นภรัณก็พับแขนเสื้อนักศึกษาขึ้น แล้วเดินเข้าห้องน้ำ กลับออกมาพร้อมกับกะละมังเช็ดตัว( ทำไมนายทำตัวน่ารักอย่างนี้นะ จะทำให้ฉันหลงรักนายไปถึงไหนอีก
